In april 2004 was een pornoloods in Kraggenburg, in de Flevopolder, even wereldnieuws. Afrikaanse vrouwen waren er gedwongen tot seks met dieren, voor een film, maar er zouden ook plannen zijn geweest voor een snuffmovie. Daarbij wordt een slachtoffer doodgemarteld en gefilmd. De hoofdverdachte van toen is de nu 51-jarige Belg Philip M. Hij is weer in het nieuws: de rechtbank in Lelystad besliste in juli dat de dwangverpleging die hij kreeg opgelegd, wordt beëindigd onder strenge voorwaarden. Wat was er toen aan de hand en hoe staat de vlag er nu voor in de wereld van de gruwelfilms?
Op zondagmiddag 18 april 2004 rent een naakte donkere vrouw in paniek het erf op van een woning in Kraggenburg, in de Noordoostpolder. Ze spreekt gebrekkig Engels. De polderbewoners snappen er niet veel van, maar ze zien wel dat de vrouw in doodsangst verkeert. Ze geven haar kleren en onderdak en bellen de politie. Wat de vrouw vertelt, lijkt te gruwelijk om waar te zijn: ze zegt dat ze is ontsnapt uit een loods, dat ze gedwongen is tot seks met een hond. Ze wijst de agenten het gebouw aan: een loods aan de Bloesemweg, op het industrieterreintje. Het slachtoffer is een 22-jarige vrouw uit Sierra Leone, die illegaal in België verblijft en daar de kost verdient in de prostitutie. Ze had een afspraak met twee mannen en een vrouw, om seks te hebben in een hotel in Brussel, maar toen ze in de auto zat werd ze bedwelmd. Na een rit van enkele uren kwamen ze aan in wat achteraf de loods in Kraggenburg blijkt te zijn geweest.
Uitkleden
Daar moest ze zich direct uitkleden. Er was daar al een man aanwezig. Naderhand blijkt dit Rotterdammer Ed van E. te zijn geweest. Urenlang vergrijpen de drie mannen zich aan de weerloze jonge vrouw. Ze misbruiken haar niet alleen, maar mishandelen haar ook. Ook dwingen ze haar tot seks met de twee Rottweilers die in de loods zijn. Van alles worden foto’s gemaakt.
De twee Belgische mannen en een vrouw vertrekken op maandagmiddag. De mannen zijn twee Belgische broers, Philip en Marino M. De jonge Afrikaanse blijft alleen achter met de man die al in de loods was, Ed van E. Ze is bang voor de honden, maar als de man in slaap sukkelt, weet ze toch te ontsnappen.
Poolshoogte
De politie krijgt de pornocriminelen op een presenteerblaadje aangeboden. Op maandagavond arriveert er een auto bij de loods. Er stappen twee mannen uit. De observerende politie vraagt hen wat ze daar komen doen. Ze stellen zich voor als de zonen van Ed van E., de man die het pand huurt. Ze zeggen dat ze hun vader niet konden bereiken en daarom even poolshoogte komen nemen. Ze worden meegenomen naar het politiebureau voor verhoor, daarna kunnen ze gaan. Het blijkt niet dat ze iets met de zaak te maken hebben. De politie houdt hun vader wel aan, in Rotterdam.
Kort nadat de zonen zijn gearriveerd, rijdt er nog een auto het erf bij de loods in Kraggenburg op. De inzittenden worden door de politie opgevangen. Het zijn de Belgische broers Marnick Philip en Marino M. De eerste, Philip M., blijkt de organisator van de bende. De Afrikaanse herkent hen. De politie doet huiszoeking in de loods en bij de verdachten thuis. Er worden foto’s en films van de ontsnapte Afrikaanse gevonden, maar er staan ook nog twee andere Afrikaanse vrouwen op. Hun namen en identiteit worden achterhaald: het gaat om jonge vrouwen, één uit Soedan en één uit Nigeria. Ze werken als illegale prostituees in België.
Ontvoerd
De Soedanese blijkt op 4 april in Brussel te zijn ontvoerd, net als het meisje uit Sierra Leone. Ze is eerst meegenomen naar een woning in Nederland, waar ze is verkracht en mishandeld, onder meer met een schokapparaat. Vijf dagen later krijgt ze gezelschap van de Nigeriaanse, die ook in Brussel is ontvoerd. Ook zij wordt verkracht en mishandeld, er worden foto’s van hen gemaakt en ze worden gedwongen tot escort, waarbij de mannen de klanten beroven.
De twee vrouwen worden dan naar de loods in Kraggenburg gebracht, waar ze worden gedwongen tot seks met elkaar en met de honden. Ze worden aan één stuk door verkracht en moeten ontlasting eten en urine drinken. Deze twee weten te ontsnappen als ze voor een escort naar een klant moeten: ze rennen weg en melden zich op een politiebureau. Door een communicatiefout wordt dit niet goed geregistreerd en duurt het later nogal lang voor de intussen naar België teruggekeerde vrouwen kunnen worden achterhaald. Ze zijn overigens niet bereid verklaringen af te leggen.
Veroordeeld
Niettemin zijn er genoeg bewijzen om de betrokkenen te veroordelen. Hoofdverdachte Philip M. krijgt zeven jaar plus tbs, zijn jongere broer Marino krijgt alleen vijf jaar celstraf. Rotterdammer Ed van E. krijgt zeven jaar celstraf. De vriendinnen van de broers, Lucy F., Rosy Best en Gerda de V., krijgen drie jaar straf. Ze waren erbij in de loods en hebben geholpen met het filmen. Ook waren ze zelf in de escort actief geweest en hadden ze geholpen met het beroven van klanten.
Van Mesdag
In 2016 werd de tbs van Philip beëindigd onder de voorwaarde dat hij niet meer naar Nederland zou komen, maar daar hield hij zich niet aan. Daarop kwam hij weer in de Dr. S. van Mesdagkliniek in Groningen terecht. De rechtbank heeft nu beslist dat de tbs-behandeling wordt beëindigd op het moment dat de beslissing door België wordt erkend en uitgevoerd. De voorwaarden houden onder meer in dat hij zich bij aankomst in België meldt op het politiebureau, hij voor zijn begeleiding regelmatig contact houdt met de instanties, inzicht moet geven in zijn financiën en zich richt op zijn nieuwe baan in België.
SNUFFMOVIE: CONNECTIE MET DUITSLAND?
Dankzij de ontsnapping van de jonge Afrikaanse kwamen de meest gruwelijke plannen van de Kraggenburgse pornobende niet tot uitvoering. Rotterdammer Ed van E. had contact met een Groninger die zich Hans Horse noemde. Het was de bedoeling een film te maken waarin de vrouwen geslachtsgemeenschap hadden met paarden. Het meest vergaande plan was het maken van een zogenaamde snuffmovie: de vrouwen zouden seksueel doodgemarteld worden voor de camera. Het is een van de zeldzame keren in de geschiedenis van de misdaad dat er zulke duidelijke concrete plannen waren voor het vervaardigen van een dergelijke film.
Dit artikel lees je gratis. Je kunt onderaan het artikel wel een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven publiceren
Toen het nieuws over de Kraggenburgse loods en de betrokkenheid van de Belgen in het nieuws kwam, nam de Duitse politie contact op met de Belgische collega’s. Het verzoek was de handel en wandel na te gaan van twee mannen die in Keulen een snuffmovie hadden vervaardigd. Op een videoband is te zien hoe de Turkse prostituee Jueleyha Akpinar (21) op gruwelijke wijze wordt gedood. De Duitse politie had de band in haar bezit, maar sloot niet uit dat er in België en Nederland kopieën van circuleerden. Een van de twee Duitse verdachten kwam vaak in Nederland en België.
De Belgische politiemensen zouden er slapeloze nachten aan hebben overgehouden. In het Centraal Signalementen Blad werd tot in de gruwelijkste details beschreven hoe de vrouw achtereenvolgens seksueel werd misbruikt en vermoord voor het oog van een videocamera. Aan het einde van een niet na te vertellen martelscène werd het slachtofferdoor plastic handschoenen dragende mannen gewurgd tot de dood.
Korrel zout
Verhalen over snuffmovies werden meestal met een korreltje zout genomen: het was vooral van horen zeggen. Afnemers zouden er tienduizenden euro’s voor betalen, maar er was vrijwel nooit bewijs en zeker niet in de buurt van Nederland. Tot in 1997 de zaak in Keulen aan het licht kwam. De twee mannen die de film hadden geproduceerd waren de toen 29-jarige Ernst-Dieter Korzen en de 35-jarige Stefan Mahn.
In de buurt van de woning van Mahn waren menselijke resten aangetroffen in de as van een kampvuurtje. Bij de huiszoeking was de videoband aangetroffen waarop te zien was hoe de als vermist opgegeven Turkse prostituee voor de camera werd vermoord. Er zouden eerder in het huis van Mahn twee prostituees extreme mishandelingen hebben ondergaan, maar die hadden tijdig weten te vluchten.
Geblinddoekt
De mannen hadden hun slachtoffers op straat opgepikt en hen geld en drugs beloofd. Zodra ze in de auto waren gestapt, werden ze geblinddoekt en naar een adres gebracht waar de camera klaarstond. De Duitse politie ging op zoek naar de andere vrouwen die op de beelden voorkwamen. Het vermoeden was dat er veel meer slachtoffers zijn geweest: de twee Duitsers reisden veel.
De mannen werden op 9 december 1997 aangehouden. Ze weigerden alle medewerking met de justitie. Korzen zei dat hij lid was van de Hells Angels, het zou zich in dit ruige motormilieu hebben afgespeeld. Justitie twijfelde daar nogal aan: Korzen was al van zijn vijftiende bekend wegens wapen- en drugshandel. Tussen 1990 en 1994 zat hij een gevangenisstraf uit.
Zakenman
In 1995 zette hij onder de firmanaam Titan een netwerk van piramidespelen op waarbij klanten werden geronseld in Duitsland en in de Belgisch-Nederlandse grensstreek. Hij deed zich voor als zakenman en verbleef in dure hotels. Hij spreekt goed Nederlands. In de voorgaande drie jaar was hij, aan zijn creditkaart te zien, in Antwerpen, Breda, Vlissingen, Tilburg, Eindhoven, Venlo, Arnhem en Nijmegen geweest. Hij had in die tijd in totaal in achttien verschillende auto’s, waaronder bestelbusjes, gereden. Het vermoeden was dat hij ergens een caravan of een chalet had waar hij zijn ‘trofeeën’ had verstopt. Dat zou gaan om lichaamsdelen, videobanden of persoonlijke bezittingen van slachtoffers.
Mestvaalt
In mei 2015 veroordeelde de rechtbank in het Duitse Hagen Korzen en Mahn tot levenslang, voor het seksueel misbruiken, martelen, vermoorden en filmen van de Turkse Jueleyha Akpinar die ze in de rosse buurt van Keulen hadden opgepikt. Ze hadden haar geld en drugs beloofd en meegenomen naar een afgelegen boerderij in Rönsahl, zo’n 60 kilometer van Keulen. Mahn filmde, Korzen deed de mishandelingen. Ze stikte eigenlijk te vroeg, de film was nog niet lang genoeg. Daarop reden ze naar de kerstmarkt in Dortmund, waar ze een tweede prostituee ontvoerden. Zij slaagde erin te ontsnappen en de politie te waarschuwen, waarna de mannen werden aangehouden. Ze hadden verwacht de videoband voor meer dan 50.000 gulden te kunnen verkopen.
Mestvaalt
Het lichaam van het eerste slachtoffer werd aangetroffen in een mestvaalt bij de boerderij. Haar handen en voeten waren gebonden met ijzerdraad dat diep in haar vlees sneed. De doodsoorzaak was verwurging. De Duitse officier van justitie noemde het een dieptepunt van perversie. “Je ziet het slachtoffer smeken om haar leven, terwijl ze steeds ernstiger seksueel wordt misbruikt en gemarteld.” Hij hield de jury voor dat er wegens gebrek aan tastbaar bewijs veel scepsis was over het bestaan van een snuffmovie-industrie, maar dat hij daar niet aan twijfelt.
In de media werd de Belgische privédetective André Rogge aangehaald, die beweerde dat ook kinderen slachtoffer zijn van de gruwelijke praktijken van dit soort filmmakers. Hij is gespecialiseerd in het zoeken naar vermiste kinderen en is ervan overtuigd dat sommigen het slachtoffer zijn geworden van deze snuffmovie-industrie en dat de Duitse zaak niet op zichzelf stond, maar deel uitmaakte van een internationaal netwerk. Er zou hem een videoband zijn aangeboden voor zo’n 50.000 gulden. Daar was hij niet op ingegaan, maar hij had wel enkele andere gekocht en aan de Belgische politie overhandigd. Daarop zou te zien zijn dat kinderen onder de vier jaar worden misbruikt en gemarteld. De politie was er niet in geslaagd de slachtoffers te identificeren.
SERIEMOORDENARES CANADA: VRIJWILLIGSTER OP SCHOOL
In juni 2017 ontstond er opschudding in Canada. Een vrouw die vanaf 1990 betrokken was geweest bij hij misbruiken, doodmartelen en filmen van drie jonge meisjes bleek als vrijwilligster te werken op de school waar haar eigen kinderen zitten. De Greaves Adventist Academy in Montreal. Daar waren sommige ouders niet blij mee.
Karla Homolka pleegde gruwelijke misdaden samen met haar toenmalige man Paul Bernardo. Karla’s jongere zus Tammy was het eerste slachtoffer. Op 24 december 1990 dienden ze haar een overdosis alcohol en een verdovingsmiddel toe. Ze filmden daarop om beurten de verkrachting.
In 1991 ontvoerden ze Leslie Mahaffy (14). Zij werd 24 uur lang gemarteld en misbruikt. Daarna wurgde Bernardo haar met een elektriciteitskabel. Haar lichaam werd in stukken gesneden en in beton weggewerkt.
In 1992 was Kristen French (15) de volgende. Onder bedreiging met een mes werd ze ontvoerd. Ook zij moest veel alcohol drinken. Ze werd drie dagen lang aan één stuk misbruikt. Toen werd ze vermoord en naakt in een sloot gegooid.
In 1993 werden Homolka en Bernardo aangehouden. De toen 23-jarige Karla schoof alles in de schoenen van haar man en beweerde dat ze zelf door hem was misbruikt en dat ze die moorden nooit gewild had. Ze legde een bekentenis af en kwam er vanaf met een straf van twaalf jaar. In 2005 kwam ze vrij, verhuisde naar het Caribisch gebied waar ze een nieuw leven opbouwde onder een andere naam. Ze trouwde met de broer van haar advocaat en kreeg drie kinderen. Na terugkeer in Canada werd ontdekt dat ze als vrijwilligster op school werkte en de leerlingen leerde breien of tijdens uitstapjes een oogje in het zeil hield.
Waardeer dit artikel!
De berichten en reportages op deze site zijn gratis. Iedereen vindt dat vanzelfsprekend en misschien is het dat ook wel. Anders dan wellicht wordt gedacht is het bijhouden van deze site amper rendabel. Het wordt dan ook erg op prijs gesteld als er af en toe als waardering een bijdrage wordt gegeven.