Op zondag 17 juni 2014 wordt in Athene ruim 2 ton heroïne in beslag genomen. Bestemd voor transport naar Nederland en van daaruit naar het Verenigd Koninkrijk. De vangst leidt tot een groot aantal liquidaties in Turkije, Canada en Nederland, waaronder die van Ali Akgün in december van dat jaar. Hij is bij ons vooral bekend van het driemanschap met Willem Holleeder en Dino Soerel.
De hoofdpersonen aan de transportkant hebben hun domicilie in België en Nederland, maar het oog van de criminele storm is Turkije. Het transport was er één in het rijk van de koning der koningen van de heroïnehandel: de rolstoelman. Turkse media noemen hem ‘de Pablo Escobar’ van Turkije: Urfi C. Een drugstransport kan altijd mislukken, maar hier was meer aan de hand: onderlinge strijd aan de top van de grootste heroïnebende ter wereld.
Hoe begon het?
Op zondag 17 juni 2014 meldt de Griekse kustwacht een recordvangst van 2,1 ton heroïne. Het is afkomstig uit Iran en daar in een haven in de tanker Noor One geladen, die via Oman en het Suez-kanaal naar Griekenland ie gevaren. De Griekse tanker vaart onder de vlag van Togo; er worden elf bemanningsleden aangehouden. De Noor One ligt op dat moment in de haven van Elefsina bij Athene. Het gaat om twee partijen: 987 en 113 kilo, die op twee locaties in de buurt van Athene zijn ondergebracht. Het is de bedoeling ze van daaruit met een ander schip en/of vrachtwagens naar Antwerpen en Nederland te vervoeren.
Hoe werd de partij ontdekt?
Dat is niet precies bekend. De Amerikaanse narcoticabrigade DEA werkte samen met de Griekse politie. Vermoedelijk is er een tip binnengekomen: iemand had er belang bij dat dit transport zou mislukken.
Van wie was de partij?
Van de groep van ‘rolstoelman Urfi’ met als hoofdpersonen de Iranees Zindashti, de in België wonende Orhan Ü., Ali Akgün uit Amsterdam en Metin Y. uit Rotterdam. Ali en Metin deden elk voor 300 kilo mee, de rest was van Urfi en Orhan.
Ali Akgün, die kennen we…
Hij wordt in één adem genoemd met Willem Holleeder en Dino Soerel, met wie hij een driemanschap zou hebben gevormd, dat opdracht zou hebben gegeven voor vele liquidaties in de onderwereld. De andere twee zijn inmiddels tot levenslang veroordeeld. Dat lot was Ali ongetwijfeld ook beschoren geweest als hij niet was vermoord. In de Turkse media wordt ‘Aliekber Aygun’ de sleutelfiguur van de Turkse maffia in Nederland genoemd.
Wat weten we over Urfi?
Na premier Erdogan wordt hij gezien als de machtigste man van dat land, met de meeste invloed. Vanuit zijn rolstoel regeert hij de Turkse heroïnemaffia, tot de uiteinden van de aarde. In Istanboel heeft hij een paleis in de buurt van het Polat Hotel, in de duurste en sjiekste wijk van de stad. Daar is hij al een hele tijd niet meer gesignaleerd: hij is ondergedoken in een Arabisch land, waar hij ook in weelde leeft.
Lijkt hij in meer opzichten op Escobar?
Het verschil kan niet groter zijn: Urfi omringt zich niet met stoeipoezen en glitter & glamour, hij is vooral een handelsman. Rechtlijnig. Ouderwets. De Turkse politie jaagt vooral op hem omdat hij altijd heeft geweigerd steekpenningen te betalen. Een principekwestie. Hij haat de politie omdat zijn grootste handicap te danken aan hen dankt: bij een gewelddadige aanhouding in zijn jonge jaren werd hij door politiekogels in zijn rug geraakt, raakte hij verlamd en was hij de rest van zijn leven op een rolstoel was aangewezen. Een leven dat zich voor een groot deel in gevangenschap afspeelde. Over zijn privéleven is weinig bekend. Hij zou een zoontje hebben gehad dat overleden is.
Is de partij bij toeval ontdekt of speelt er iets anders?
Rolstoelman Urfi, Ali Akgün en de Belgische Turk Orhan Ü. vormen de top van de piramide, met Urfi als absolute baas. Tussen Ali en Orhan begint het te wringen. Orhan heeft zichzelf bijnaam ‘Reis’ (baas of kapitein) toegeëigend en zou te veel zijn eigen gang gaan. Reden voor Ali om samen met een compagnon, de Iranees Zindashti, de onderhavige partij weg te tippen om Orhan uit te schakelen.
Lukt dat?
Niet echt. Orhan ontdekt het plan al snel. Hij schakelt zijn vazal Cetin K. en diens broer Ilhan in om dit varkentje te wassen, voor 5 miljoen euro. Het eerste doelwit is Ali’s compagnon Zindashti. Er worden twee Turkse hitmen ingehuurd, maar die doen hun werk niet goed. In september 2014 schieten ze in Kucukcekmece, 23 kilometer ten westen van Istanboel, de twee inzittenden van een witte Porsche Cayenne dood. Een vergismoord: de 19-jarige dochter en een neef van Zindashti zijn het slachtoffer. De schutters vluchten en houden zich schuil in België en Nederland.
Bemoeit de baas zich ermee?
Als ‘rolstoelman’ Urfi hoort wat er is gebeurd, is hij woest en wil hij niets meer met Orhan te maken hebben: van vrouwen en kinderen blijf je af, dit soort slordigheden wil hij niet in zijn organisatie.
Genieten de hitmen van hun geld?
Niet lang. Ze lijken zich er niet van bewust dat er een prijs op hun hoofd staat en zetten de bloemetjes buiten in België en Nederland. Ze zijn van plan de feestdagen in hun vaderland door te brengen, maar dat is hen niet gegund. Op de dag van aankomst in Turkije – 22 december 2014 – wordt er met hen afgerekend. Ze worden doodgeschoten bij een restaurant niet ver van de plek waar zij zelf de dochter en de neef hebben vermoord.
Is Orhans wraak hiermee bekoeld?
Geenszins. Op 25 december 2014 rijdt Ali Akgün(40) in zijn Bentley door Istanboel. Als hij voor een stoplicht moet wachten, komt uit een auto die hem was gevolgd een man die van dichtbij door het portierraam op hem schiet. Ali geeft gas, de Bentley schiet weg, maar strandt na enkele meters op de betonnen middenberm. Een professioneel uitgevoerde liquidatie, waarbij aanvankelijk wordt gedacht dat zijn aartsvijand Atilla Önder hier de hand in heeft gehad, maar dat scenario verdwijnt al snel naar de achtergrond. Vijf jaar later tekenen de contouren zich af van wat er werkelijk aan de hand was. Tweespalt in de top van de Turkse maffia.
Orhan ontspring de dans?
Niet helemaal. Op donderdag 28 augustus 2015 wordt in Amsterdam op verzoek van Turkije de dan 42-jarige Orhan aangehouden. In de kranten staat niet veel meer dan dat hij door de Turkse autoriteiten wordt verdacht van heroïnehandel en wordt gezien als een grote drugscrimineel. Hij heeft zowel een Turks als een Servisch paspoort, staat internationaal gesignaleerd en gebruikt in andere landen zijn Servische nationaliteit. Tot veler verrassing wordt hij na enkele dagen al vrijgelaten. Of hij zich daarvan bewust is, is onbekend, maar er is een speciaal team van de Turkse politie naar Nederland gekomen om hem te observeren en ze verliezen hem na de vrijlating geen moment uit het oog.
Dit artikel lees je gratis. Je kunt onderaan het artikel wel een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven publiceren
Ze proberen meer bewijs tegen hem te verzamelen en zijn contacten in beeld te brengen. Ze volgen hem twee weken. Zijn hoofdkwartier is een boerderij in het buitengebied van Antwerpen, maar hij heeft ook een villa in de buurt van Amsterdam. Daar wordt hij aangehouden. Over de echte achtergronden van zijn aanhouding wordt niets gezegd. Hij wordt uitgeleverd aan Turkije. Tijdens het proces wordt zijn advocaat geliquideerd. Die had al aangegeven bang te zijn dat hem iets zou overkomen. Eind oktober 2019 wordt Orhan vrijgelaten.
Op naar de volgende liquidatie…
Die is op 3 mei 2016 in Dubai, een locatie waar je dit niet zo snel verwacht. Het is nagenoeg onmogelijk hier ongestraft zo’n delict te plegen. Het doelwit is Cetin K.: Zindashti verdenkt hem ervan dat hij de aanslag op hem heeft later plegen waarbij zijn dochter en neef om het leven kwamen. De aanslag in Dubai wordt uitgevoerd door twee huurlingen: de Colombiaan Garcia Arevalo en zijn compagnon Harpreet Singh Majhu.
Beiden wonen in Vancouver, hebben een Canadees paspoort en zijn lid van de Brothers Keepers, een beruchte motorbende. Op 3 mei 2016 vliegen ze in één dag op en neer naar Dubai om de klus te klaren. Zeven dagen later staat een verbijsterde boer in Brits-Columbia te kijken naar een lijk in zijn veld met bosbessen. Doodgeschoten met kogels in hoofd en onderrug. De politie houdt een grote zoekactie, met een helikopter en in het nabijgelegen kanaal, maar doet geen enkele mededeling over de identiteit van het slachtoffer of andere achtergronden. Buurtbewoners hebben het idee dat er gezocht is naar een tweede lijk. Familieleden leggen een krans en zetten een kruis op de plaats waar hun geliefde de dood heeft gevonden. “Orosman Jr. Garcia Arevalo June 21, 1993 – May 10, 2016.”
Het kruis staat er nog steeds. Ook met zijn kompaan Harpreet loopt het slecht af. De mannen hadden er geen geheim van gemaakt dat ze een succesvolle klus hadden geklaard en gingen daar nogal prat op. Op 10 juni wordt het lichaam van Harpreet gevonden in een uitgebrande auto in Agassiz, honderd kilometer ten oosten van Vancouver.
Zindashti ontsnapt wel?
Hij wordt in 2018 aangehouden op verdenking van betrokkenheid bij verschillende delicten, maar tot ieders verrassing komt hij zomaar vrij. Zijn wraaklust is nog niet bekoeld. Orhan zit vast, daar kan hij niet bij komen, maar diens broer Ilhan loopt nog wel vrij rond. Zindashti stuurt een moordploeg op hem af. Terwijl Ilhan op de Bagdad Avenue in Istanboel naar de auto loopt waar zijn vrouw en zoon zitten te wachten, wordt hij door twee schutters neergemaaid. De politie vindt de schutters al snel: ze houden zich schuil in een safehouse in Istanboel. Het wapen dat is gebruikt bij de aanslag, hebben ze nog bij zich. Ze bekennen vlotjes en vertellen dat ze Ilhan hebben gevonden met hulp van diens voortvluchtige luitenant. Anders hadden ze hem waarschijnlijk nooit gevonden: hij was naar België gevlucht, had daar enige tijd ondergedoken gezeten, en was met een andere identiteit, met een ander paspoort, in het geheim teruggekeerd naar Turkije. Dat valse paspoort had hij bij zich toen hij werd vermoord.
En toen was er een mysterieus bezoek in Piraeus…
Toen de partij in 2014 in beslag was genomen, waren er elf verdachten aangehouden die in de gevangenis van Piraeus werden opgesloten. Daar kregen ze begin 2015 bezoek van een oogverblindende jonge dame. Bewaarders en gedetineerden zijn jaren later nog diep onder de indruk. Ze doet zich voor als advocate uit Nederland, maar hoewel ze stage heeft gelopen bij een advocatenkantoor was ze daar vermoedelijk niet ‘in functie’. Haar vader zou een van de topmannen uit de organisatie van ‘de rolstoelman’ zijn. Diens naam is nergens genoemd, hij zou zich momenteel schuilhouden in Turkije. De dochter verdween enige tijd van de radar, na het bezoek aan Piraeus. Het gerucht ging dat ze was vermoord, maar ze zou na terugkeer in Nederland vier dagen zijn vastgehouden door de politie.
Wat is de situatie nu?
Urfi wordt wereldwijd gezocht. Orhan is eind oktober 2019 vrijgelaten. Twee Nederlandse hoofdrolspelers zijn ook vrij: Metin Y. uit Rotterdam-Zuid en de Schiedamse drugsbaron Cetin G., die wij kennen als ‘de man van 500 miljoen’. Hij zou samen met Ali Akgün een van de investeerders zijn geweest. Cetin wordt in 2016 veroordeeld tot 12 jaar celstraf voor cocaïnesmokkel. In afwachting van de uitspraak van de rechter zit hij thuis, met een enkelband. In april 2017, vlak voor de uitspraak, knipt hij zijn enkelband af. Die wordt even later gevonden langs de snelweg tussen Utrecht en de Duitse grens. Sindsdien is hij spoorloos. De Landelijke Eenheid van de politie is woedend dat deze zware crimineel met een enkelband is vrijgelaten. Het onderzoek tegen hem duurde twee jaar, het ging om 15.000 kilo cocaïne. Hij leeft nu ‘als God in Turkije’.
Zijn de andere arrestanten ook vrij?
Bepaald niet. In augustus 2016 veroordeelde de rechtbank in Piraeus vijf van hen tot levenslang, ondanks tal van bedreigingen en bombrieven aan haar adres. Makis Yiannousakis, voorheen eigenaar van de Noor One, kreeg levenslang plus acht jaar en een boete van 300.000 euro. Hij bekende drugs te hebben vervoerd. Daar kon hij moeilijk onderuit: 500 kilo lag in het huis van zijn ex-vrouw, even buiten Athene. Hij zou vooraf contant zijn betaald voor zijn diensten. Makis was niet meer dan een schakel in de ketting, net als scheepsagent Giorgos Bourdouvalis. Ook die kreeg levenslang plus negen jaar en een boete van 600.000 euro. De drie Turken die werden gearresteerd op de andere locatie waar een deel van de partij was ondergebracht – een loods in Koropi, ten oosten van Athene – kregen levenslang plus acht jaar.
Levenslang plus…
Of levenslang in Griekenland echt levenslang is, is wat onduidelijk. Levenslang is de straf voor drugssmokkel, de extra jaren voor een bijkomend delict als witwassen.
Is het rijk van de rolstoelman ten einde?
Zijn belangrijkste mensen zijn dood of voortvluchtig. De verwachting is niet dat hij op zijn lauweren gaat rusten, maar hoe lang gaat hij nog door? Zijn leeftijd wordt nergens vermeld, maar hij is rond de zeventig.
DE DAG DAT ALI STIERF
Op 25 december 2014 wordt Ali Akgün in Istanboel geliquideerd. Enkele uren later worden er in Istanboel nog twee mensen vermoord. Toeval? Turkse media leggen wel verband en inderdaad duiken er dezelfde namen op, maar het is de vraag of het wel iets met deze zaak te maken heeft. In 2013 was het lichaam van de Nederlandse Turk Zuhuri Sahin, een bekende drugshandelaar, dood aangetroffen gevonden in een bos bij Istanboel. In die zaak is op 11 december 2014 in Amsterdam Murat Garki vermoord. Op dezelfde dag als Ali Akgün worden in Istanboel Vedat Şahin en zijn lijfwacht Ferdi Topal vermoord. Vedat zat in dezelfde groep als Zuhuri. In april 2015 wordt Baris Önder geliquideerd in Osdorp. Baris en Murat stonden bekend als partners en beiden zouden hebben gewerkt met Orhan, uit de organisatie van de rolstoelman.
HOE LOOPT DE HEROÏNEROUTE?
Heroïne uit Iran wordt via Antwerpen en Rotterdam naar Engeland verscheept. Daar zijn de meeste gebruikers en worden de hoogste prijzen betaald. De bronnen in Iran zijn onuitputtelijk, het basisproduct is spotgoedkoop, vergeleken met wat de eindgebruiker ervoor neertelt. In containers wordt de base naar Turkije gebracht en vandaar met vrachtwagens of per schip naar België en Nederland. De laatste jaren – door de strengere controles in Rotterdam – is de haven van Antwerpen het tussenstation. Vandaar wordt het naar locaties in Nederland en België gebracht. In Nederland naar de omgeving van Rotterdam, in België in de omgeving van Antwerpen. In laboratoria wordt de base verwerkt (gekookt) tot het eindproduct en vervolgens naar het Verenigd Koninkrijk vervoerd. Per schip of met vrachtwagens.
IS DE HEROÏNESTROOM NU GESTOPT?
Integendeel, die gaat vanuit Iran gestaag voort en er worden steeds vaker grote partijen in beslag genomen. Wat betekent dat er vermoedelijk veel meer wél ongehinderd de grenzen passeert. De prijzen staan wel onder druk: voorheen was een kilo heroïne 20.000 euro waard, de laatste jaren rond de 8 à 9.000. De vraag is minder groot dan naar cocaïne en het aanbod – vanuit Iran – is overstelpend. Daar kost het ‘haast niks’.
Op 30 augustus 2019 wordt in het Engelse Felixstowe in een container met handdoeken en badjassen bijna 1,3 ton heroïne aangetroffen op een schip met bestemming Antwerpen. De douane haalt de drugs eruit en volgt het traject. Vanuit Antwerpen wordt de container naar Bergschenhoek gebracht, bij Rotterdam. Daar worden vier verdachten aangehouden als ze in een loods de container aan het leeghalen zijn. De autoriteiten hebben het over een waarde van 132,5 miljoen euro. Dat bedrag wordt in binnen- en buitenlandse kranten overgenomen. In werkelijkheid staat er een komma verkeerd: de reële waarde is ongeveer 13 miljoen euro. Dit transport kwam wel uit Iran, maar was niet van de groep-Urfi.
Waardeer dit artikel!
De berichten en reportages op deze site zijn gratis. Iedereen vindt dat vanzelfsprekend en misschien is het dat ook wel. Anders dan wellicht wordt gedacht is het bijhouden van deze site amper rendabel. Het wordt dan ook erg op prijs gesteld als er af en toe als waardering een bijdrage wordt gegeven.