Op dinsdagmiddag 13 november 2018 worden in een growshop in Enschede vier mannen vermoord. Er zijn drie verdachten voor aangehouden, maar de politie lijkt nog geen beeld te hebben van wat er zich precies heeft afgespeeld.
Het echte verhaal is veel gruwelijker dan wat er tot nu toe bekend is. De vier zijn het slachtoffer geworden van een Mexicaanse vrouw, die wraak kwam nemen. Eerder dat jaar, in maart 2018, was haar tweelingbroer samen met haar dochtertje van vier jaar vermoord bij het Twentekanaal in Hengelo. Hun lijken zijn in stukken gesneden en op verschillende plekken in Nederland in het water gedumpt. Toen ze samen met twee Mexicaanse sicario’s naar Nederland afreisde om haar broer en haar dochtertje op te zoeken, kreeg ze te horen dat Tuan, de eigenaar van de growshop, verantwoordelijk was voor de moorden. In Zuid-Amerikaanse executiestijl werden de vier mannen doorzeefd met kogels. Misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink sprak een ooggetuige en andere betrokkenen die het echte verhaal kennen.
Thy, de vrouw van Tuan Nguyen, belde ’s middags meestal even om te vragen hoe laat hij thuis zou komen om te eten. Vaak ging ze daarna nog even langs de growshop van haar man op de hoek van de Van Leeuwenhoekstraat met de Snelliusstraat in Enschede. Voor de gezelligheid, om wat te drinken. Het is niet ver van hun huis. De growshop is een markant pand in een doorsnee woonwijk. Observatiecamera’s registreren de bezoekers, zowel bij de hoofd- als bij de zij-ingang. Door een hek kom je op een binnenplaatsje. Bekenden en vaste bezoekers gaan altijd achterom; als er iemand binnen is, is de deur open. Als Thy op dinsdagmiddag 13 november 2018 rond een uur of drie de binnenplaats op fietst, ziet ze de zilvergrijze Opel Astra van haar man op de gebruikelijk plek geparkeerd staan. Niks bijzonders.
Hel
Wel apart: de achterdeur staat wagenwijd open. Als ze naar binnenloopt, komt ze van het ene op het andere moment in een soort kermis in de hel. Tuan (43) ligt op de drempel met de kantine, op zijn rug, met één arm op zijn buik, de andere naast zijn lichaam. Naast zijn hoofd is een grote plas bloed. Ze constateert dat hij niet meer leeft.
Als ze zich omdraait en naar buiten wil, ziet ze een tweede slachtoffer liggen, in dezelfde ruimte. Hij ligt op zijn buik in een plas bloed, met zijn rechterhand onder het lichaam gevouwen. Het is Artur Sargsyan (34), de vorige eigenaar van de growshop. Ze rent helemaal overstuur naar buiten, buurtbewoners horen haar schreeuwen: “Bloed, dood, mijn man!”
Wat de media niet melden is dat mevrouw vermoedelijk een bedrag van ongeveer 4 ton aan cash geld heeft meegenomen. En dat ze naar de zaak was gefietst om dat geld op te halen, niet om gezellig een kopje thee te drinken. Waar dat geld vandaan kwam, is niet bekend, maar het ligt voor de hand dat Artur en Maijkel, die ’s middags naar Amsterdam waren geweest, dat geld daar hadden opgehaald.
Dit artikel lees je gratis. Je kunt onderaan het artikel wel een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven publiceren
Bril
Als de politie arriveert, duurt het enige tijd voor er nog twee slachtoffers worden ontdekt. Het is een onoverzichtelijk pand en de politie wil geen sporen vernietigen. In een hoek van het magazijn wordt Max Klaassen (62) uit Huissen gevonden. Leverancier van plantenvoeding. Zijn lichaam is aan het zicht onttrokken door hoge dozen. Hij ligt op zijn rug tegen een bureautje, met zijn rechterarm half voor zijn gezicht. Hij heeft zijn bril hoog op zijn voorhoofd. Vermoedelijk heeft hij geprobeerd zich hier te verstoppen, toen de hel losbarstte.
Achter de deur van een kleine tussenruimte wordt het lichaam gevonden van Maijkel Akfidan (27), een restauranthouder uit Hengelo. Hij ligt op zijn rechterzij met zijn linkerarm achter zijn rug. Hij heeft waarschijnlijk geprobeerd te vluchten. Aan de hand van stappentellers op de mobiele telefoons van twee slachtoffers constateert de recherche dat de geweldsexplosie heeft geduurd van 14.32 tot 14.36 uur.
Vreemdelingenlegioen
Het verhaal begint eind 2017. Camil A. (57) en zijn zoon Dejan (32) wonen in Hengelo. Ze zijn van Servische komaf. De vader maakte deel uit van een speciale eenheid van de Servische politie voordat hij naar Nederland kwam. Dejan diende bij het Vreemdelingenlegioen. Daar heeft hij kennisgemaakt met Cristian Morena Sanchez, een Mexicaan met banden met een drugskartel.
Cristian is eind 2017 naar Nederland gekomen met 100 kilo cocaïne en 100 kilo heroïne bij zich. Hoe hij het Nederland binnen heeft gekregen, weet niemand, maar hij probeert het aan de man te brengen. Hij heeft het vierjarig dochtertje van zijn tweelingzus bij zich. In Nederland noemen ze de zus Morena, maar waarschijnlijk is dat haar eerste achternaam en kennen ze haar voornaam niet.
Een potentiële koper weet wel raad met de partij, en met Cristian: bijna niemand weet dat de Mexicaan in Nederland is, niemand zal hem missen. Er wordt een hitman ingeschakeld en op 3 maart wordt Cristian bij het Twentekanaal in Hengelo doodgeschoten. Dat hij een kind bij zich heeft, doet er kennelijk niet toe. Ook het meisje wordt vermoord. De lichamen worden in stukken gesneden en in verschillende delen van Nederland in het water gegooid.
Loempia
De partij drugs is binnen en moet te gelde worden gemaakt. Tuan Ngyen uit Enschede is een van degenen die het aangeboden krijgt. Tuan is een Vietnamees die geen vlieg kwaad doet. In Enschede kenden ze hem als loempiaverkoper. Jarenlang stond hij in de supermarkt C1000, totdat die werd overgenomen door de Jumbo en er geen plek meer was voor zijn kraam. In 2018 kon hij de growshop van Artur Sagsyan overnemen en sindsdien runde hij die zaak. Harddrugs is niks voor hem en niemand kan bedenken wat hij met zo’n partij zou moeten doen, maar hij verkeerde vanwege gokschulden in grote financiële problemen. Hij wist niet dat de partij afkomstig was van een ripdeal en dat er twee mensen voor waren vermoord, anders had hij het ongetwijfeld wel uit zijn hoofd gelaten.
Fout
Voor de buitenwereld had Tuan de zaak redelijk op de rit. In het begin had hij samengewerkt met twee Marokkaanse investeerders voor de hennepkwekerij. Dat was fout gegaan toen er in juni 2018 bij Tuan bij een inval van de politie een partij van 17 kilo gedroogde hennep was gevonden. Die was niet van hem, maar van de Marokkanen. Dat leidde tot onenigheid en een schuld van Tuan aan de Marokkanen van 60.000 euro. Daarna waren hun wegen gescheiden.
Vervolgens ging Tuan in zee met twee nieuwe investeerders: Artur Sagsyan en iemand die nog leeft en liever niet genoemd wil worden. Ook Maijkel Akfidan, een van de slachtoffers, had enige betrokkenheid bij de hennepkwekerij, maar dit was in feite legaal en – zoals nu blijkt – speelden de hennepperikelen helemaal geen rol bij de dramatische gebeurtenissen.
Poker
Op maandag 5 november 2018 speelt een groepje mannen hoog spel met poker, in het bedrijfspand van garagehouder Kaleb* aan de Werfstraat in Hengelo. Kaleb doet zelf mee, verder: Tuan, Dejan uit Hengelo, de man van het Vreemdelingenlegioen, en Oleg*. De laatste is een Rus die veel in Nederland is, maar geen Nederlandse papieren heeft. Hij reist veel. RTV Oost noemt de slachtpartij ‘de kwartetmoord’. Hoe toepasselijk: een gezelschapsspel. Hoe groot het gezelschap precies was is niet bekend, maar gezien de prijzenpot zullen het er meer dan de genoemde vier zijn geweest.
De minimale inzet is 25.000 euro per persoon. Dejan wint de pot van 100.000 euro plus drie auto’s van Kaleb: een Ferrari, een Lamborghini en een Porsche. Dejan neemt het geld aan en spreekt met Kaleb af dat hij de volgende dag de auto’s komt ophalen. Tuan smeekt Dejan of hij het geld mag lenen: hij moet naar eigen zeggen een schuld afbetalen bij “de Turkse maffia.” Na lang aarzelen stemt Dejan in en geeft hij Tuan de 100.000 euro. Oleg is erbij. Oleg: “Ik wist dat Tuan en Dejan goede vrienden van elkaar waren. Ik heb mij hier niet mee bemoeid. Zelf zou ik dit nooit doen, hoe close ik ook zou zijn met iemand.”
Verder wordt de afspraak gemaakt op 12 november weer te gaan pokeren. Dejan zegt tegen Kaleb dat als hij geluk heeft, hij het geld misschien wel terug wint. Daarna vertrekken Tuan en Dejan samen, Oleg alleen.
Laptop
Twee dagen later, op woensdag 7 november, komt Oleg bij Kaleb op de zaak. Die laat hem op zijn Sony laptop bewakingsbeelden zien van wat zich kort daardoor in het bedrijf heeft afgespeeld. Te zien is dat Camil A. en zijn zoon Dejan het kantoor binnenlopen. Ze komen om de door Dejan gewonnen Porsche, Lamborghini en Ferrari op te halen. Kaleb is aanwezig samen met zijn jongere broer Rachid*. De laatste heeft een vuurwapen en richt het van dichtbij op Dejan. Die grijpt in één beweging het wapen vast, trekt het naar zich toe en haalt het magazijn eruit. Hij kijkt naar de munitie in het magazijn en haalt de slede over, waarna er een kogel uit de kamer valt. Daarna haalt hij alle kogels uit het magazijn en legt ze op tafel.
Oleg maakt uit de beelden op dat Dejan Rachid een idioot noemt: hij had de verkeerde munitie voor het wapen gebruikt: 7.65 in een 9 millimeter. Vervolgens doet Dejan munitie in het magazijn, laadt het vuurwapen, geeft het aan Rachid en richt het op zijn eigen hoofd. Hij daagt Rachid uit om de trekker over te halen als hij hem echt wil neerschieten. Rachid raakt overstuur en roept de hele tijd ‘sorry’. Dejan legt het wapen bij Kaleb op tafel en slaat Kaleb met zijn hand op de zijkant van het gezicht. Hij vertelt hem dat zijn broer nog heel veel melk moet drinken voordat hij hem neer zou kunnen schieten. Dan vraagt Dejan om de autopapieren van de drie auto’s en zegt hij dat hij die zo snel mogelijk klaar moet leggen. Hij en zijn vader verlaten het kantoor en zeggen dat ze later terug zullen komen.
McDonald’s
Kaleb laat deze bewakingsbeelden – die hij op zijn Sony laptop heeft opgeslagen – aan Oleg zien. Hij zegt dat hij tevergeefs bij Turkse mensen (‘maffia’) en bij Satudarah hulp heeft gezocht voor wat hij afpersing noemt, door Dejan. Hij had een goede kennis geraadpleegd en die had hem geadviseerd naar de politie te gaan en aangifte te doen tegen Dejan en zijn entourage, wat Kaleb daarna ook had gedaan. Kaleb vraagt Oleg om hem te steunen. Kaleb vertelt hem verder dat hij steeds wordt gebeld door een Zuid-Amerikaanse vrouw, die met hem wil afspreken tegenover de McDonald’s in Oldenzaal. Hij zegt er niet bij waar het om gaat, maar vraagt of Oleg met hem mee wil. Oleg stemt daarmee in en diezelfde avond – 7 november, iets voor middernacht – is er op die locatie een gesprek tussen Kaleb en de betreffende Zuid-Amerikaanse vrouw, die twee ‘handlangers’ bij zich heeft. De vrouw is de al genoemde Mexicaanse Morena. Ze weet dat haar broer in Hengelo is geweest. Via een Nederlandse contactpersoon, Luc* uit Oldenzaal, is ze bij Kaleb terechtgekomen: hij heeft haar het nummer van Kaleb gegeven.
Spoorloos
Morena vertelt dat haar tweelingbroer Cristian en haar dochtertje van vier jaar spoorloos verdwenen zijn, met 100 kilo cocaïne en 100 kilo heroïne die Cristian bij zich had gehad. Morena verwijt Kaleb dat hij meer informatie heeft en denkt dat hij er wat mee te maken heeft gehad. Kaleb ontkent en vertelt haar dat Tuan samen met enkele Vietnamezen haar broer en dochter op 3 maart 2018 bij het Twentekanaal in Hengelo om het leven hebben gebracht. Hij vertelt ook waar Tuan woont en waar Morena hem kan vinden. Daarna vertrekt Morena met haar begeleiders, even later gaan Kaleb en Oleg ook weg.
Dikke Ralf
Op vrijdag 9 november gaat Oleg naar het kantoor van Kaleb in Hengelo. Kaleb is daar met drie andere mannen: twee Marokkanen en een Nederlandse man die ‘dikke Ralf*’ wordt genoemd en uit Enschede of Arnhem komt. Kaleb had Ralf ingeschakeld. Kaleb weet dat Morena op dinsdag 13 november om drie uur een afspraak heeft met Tuan in de growshop. Ralf moet ervoor zorgen dat ze eerder bij Tuan zouden zijn dan Morena en haar mannetjes. Ralf moest – volgens Oleg – Tuan de boodschap overbrengen dat hij niks mocht zeggen tegen de Zuid-Amerikanen.
Oleg: “Wat hij niet mocht vertellen is voor mij tot op heden niet bekend.” Wat meer voor de hand ligt: Kaleb kon op zijn klompen aanvoelen dat Morena Tuan flink de oren zou gaan wassen en omdat hij zich daar verantwoordelijk voor voelde zou het goed zijn als er wat versterking voorhanden zou zijn. Ralf en zijn vrienden zouden om half drie ter plaatse zijn. Er was kennelijk geen rekening mee gehouden dat de Mexicanen – geheel tegen alle tradities in – een half uur te vroeg op de afspraak zouden verschijnen.
Getuigen
Kaleb is ook op zoek naar getuigen die tegen Dejan willen getuigen, vanwege de afpersing op zijn kantoor. Bij de politie had hij verklaard over de afpersing, maar niet dat het eigenlijk geen afpersing was, maar dat hij een pokerschuld had bij Dejan. De politie kreeg wel videobeelden van de buitenkant van zijn kantoor, waar je ziet dat Camil en zijn zoon buiten in de auto stappen. De beelden in het kantoor, met de schermutseling met het vuurwapen en de klap die Kaleb krijgt van Dejan, geeft hij niet aan de politie. Die beelden halen zijn verhaal onderuit. Als de familie A. Wordt aangehouden, meldt RTV Oost dat dit met afpersing te maken heeft.
Vals
Er worden twee kandidaten gevonden die wel een valse verklaring willen afleggen. Ene Samuel* en een zekere Arkan*. Samuel was al voor een bepaald geldbedrag akkoord gegaan. Hij had ook met de geripte partij te maken: hij had er een deel van in zijn bezit. Oleg: “Dat Samuel was betaald om een verklaring af te leggen, wist ik niet. Nadat Arkan te horen had gekregen hoe het verhaal in elkaar zat, weigerde hij alsnog. Wie wat daarna gezegd of gedaan heeft, weet ik niet. Ik weet ook niet wat er verklaard is door Kaleb of door wie dan ook. Mijn keuze om Kaleb te helpen was omdat ik Kaleb goed kende en de anderen (Dejan en Tuan) niet, ze waren pokerspelers, verder niet.”
Mishandeld
Op maandag 12 november om tien uur ’s avonds gaan Kaleb, Oleg en twee Marokkanen naar Tuan om hem over te halen aangifte te doen tegen Dejan, maar Tuan weigert. Vervolgens wordt Tuan zwaar mishandeld. Kaleb vraagt Tuan om via Dejan wapens te kopen met munitie of alleen munitie, als wapens niet mogelijk is. Tuan belt Dejan op, die komt voorrijden. Als de anderen hebben geconstateerd dat Dejan is gearriveerd en dat Tuan, nog bloedend aan zijn gezicht, bij Dejan is ingestapt, vertrekken de anderen. Oleg: “Ik weet niet wat Tuan met Dejan heeft besproken, ik ben ook niet op de hoogte van een levering van wapens of munitie aan Tuan of aan Kaleb door Dejan. Ik heb de volgende dag ergens anders doorgebracht en geen contact gehad met Kaleb, Tuan of een van de anderen.”
Kopie
Dit artikel lees je gratis. Je kunt onderaan het artikel wel een kleine bijdrage doen, zodat ik dit soort artikelen kan blijven publiceren
Op dinsdag 13 november heeft Kaleb een afspraak gemaakt met Tuan en Artur bij de growshop in Enschede, om half drie ’s middags. Die ochtend gaat Oleg naar Kaleb, waar dikke Ralf en de twee Marokkanen ook aanwezig zijn. Oleg: “In eerste instantie dacht ik dat Dejan daar ook was, omdat er een zwarte Volkswagen Golf geparkeerd stond die exact hetzelfde was als die van Dejan. Achteraf heb ik begrepen dat de kentekenplaten van de auto kopieën waren van Dejan z’n kentekenplaten.”
Misselijk
Met de zwarte VW gaan Oleg, dikke Ralf en de twee Marokkanen naar de growshop van Tuan in Enschede, voor de door Kaleb geregelde afspraak. Oleg: “Bij binnenkomst werd ik direct misselijk van de geur van bloed. In de growshop bevonden zich een vrouw en twee mannen, die het pand aan het verlaten waren toen we naar binnenliepen. Ik herkende de vrouw als Morena Sanchez. Ik zag dat ze mij ook herkende terwijl zij het pand verliet. Eenmaal in het pand werden we geconfronteerd met wat er was gebeurd. Er lagen vier dode mensen in het pand. Ik voelde mij niet goed en wilde direct weg. Terwijl ik weg wilde gaan schoot een van de jongens die met mij was kogels in de dode lichamen. Ik schrok hiervan en wilde nog sneller weg zijn uit dat pand, zo ook de anderen. We verlieten het pand en reden weer terug richting Hengelo.”
Toevallig
Een deel van dit verhaal is bekend. De regionale media melden dat Camil A. en zijn zonen Dejan en Denis een week voor de moorden voor het eerst de aandacht van de politie hadden getrokken. Dagblad Tubantia: “De eigenaar van een autobedrijf aan de Werfstraat in Hengelo verklaarde door de mannen te zijn afgeperst en deed aangifte. Bij de afpersing zou een kogel rakelings langs het slachtoffer zijn gevlogen, als waarschuwing dat hij moest betalen. De familie A. wilde volgens de aangever 50.000 euro hebben voor een mislukte harddrugsdeal. De A.’s vertrokken uiteindelijk met 450 euro.”
Toen de Serviërs het pand hadden verlaten, waren ze rijdend in hun Opel Meriva “toevallig gefilmd door een dashcam in een voorbijrijdende auto. De politie krijgt de beelden, en de gefilmde Opel blijkt op naam van de familie te staan. Vervolgens lijkt het trio bewijs over de afpersing te willen verdoezelen. Omdat ze weten dat justitie naar de auto zoekt, verkopen ze de Opel en schaffen een Volkswagen Golf aan. Dat is het voertuig waarin ze direct na de moorden, om de hoek aan de Snelliusstraat, door een camera worden vastgelegd. Bij de autowissel zijn ze slordig: ze gebruiken geen stroman om de Volkswagen op naam te zetten, zoals gebruikelijk is in het criminele circuit, maar registreren het voertuig opnieuw op eigen naam. Als de politie de camerabeelden van de Snelliusstraat ziet, wordt dus direct de link met de familie A. gelegd.”
Voor alle duidelijkheid: de camerabeelden van de Snelliusstraat komen van een beveiligingscamera die op deze straat staat gericht, niet van de camera’s van de growshop. Dankzij Oleg weten we nu hoe het echt is gegaan. De aangifte van afpersing was vals. Dat de Serviërs ‘toevallig’ zijn gefilmd en dat die beelden bij de politie terecht zijn gekomen, daar kun je ook het zijne van denken. En de auto is weliswaar direct na de moorden gesignaleerd bij de plaats delict, maar dat was dus niet de auto met de Serviërs, maar met Oleg, dikke Ralf en de twee Marokkanen. Op de beelden is kennelijk niet te zien wie er in die auto zaten.
Gleufhoed
Tubantia: “Kogels van het kaliber .22 worden in de woning van Camil A. aangetroffen. Die link wordt sterker door een verklaring van een getuige, die het trio na de moorden in de Van Leeuwenhoek ziet. Hij beschrijft een oudere man met twee jongere mannen, die een tweeling zouden kunnen zijn. De beschrijving voldoet niet alleen aan vader en zoons A., maar ook een kenmerkend kledingstuk helpt de politie. Volgens de getuige droeg de vader een ouderwetse gleufhoed, en precies zo’n hoed wordt later in zijn woning gevonden. Daar ligt ook een derde bewijsstuk: kogels van het kaliber .22, te gebruiken in een handpistool. Kogels van dat formaat zijn ook gebruikt om de vier mannen in Enschede dood te schieten, en een gelijke huls wordt in het Hengelose autobedrijf gevonden. De jongste zoon verklaart inderdaad in de buurt van de Van Leeuwenhoekstraat te zijn geweest. ‘Onderweg naar de woonboulevard,’ zegt hij.
Als de politie hem tegenwerpt dat die niet in de buurt is, beroept hij zich op zijn zwijgrecht, wetend dat hij zijn mond voorbij heeft gepraat. Zijn vader en broer zwijgen al vanaf het begin.”
Dit gedeelte komt niet voor in het verhaal van Oleg. Niet zo gek: hij was daar al vertrokken. Misschien zijn Dejan en zijn zonen later die middag op de plaats des onheils geweest, hebben ze gezien wat er was gebeurd en wisten ze niet hoe snel ze weg moesten komen. Het kan ook zijn dat de zwarte Golf die daar gezien is, die van Dejan was en niet de soortgelijke auto, met dezelfde kentekenplaten, waarmee Oleg en de drie anderen eerder daar in de buurt waren geweest. Het kan ook zijn dat de getuige de man met de gleufhoed een dag eerder daar heeft gezien, of – en dat is het meest waarschijnlijke: er is helemaal geen man met een gleufhoed op die locatie waargenomen. Getuigen vergissen zich nogal eens.
Tassen
Tubantia: “In Enschede vindt even later een beschieting plaats, die qua werkwijze doet denken aan de afpersing van een week eerder in Hengelo. Het trio komt op klaarlichte dag binnen met doorgeladen wapens en gaan dreigend op de aanwezigen af. Er is echter één verschil: waar in Hengelo alleen wordt gedreigd, vallen in Enschede ook doden. Vast staat dat er met zeker twee wapens is geschoten, en dat Akfidan en Klaassen apart werden gezet en van dichtbij geliquideerd. Na de moorden rijdt het trio naar Hengelo, waar de vader en oudste zoon wonen. Daar worden ze gefilmd door bewakingscamera’s. Camil en Dejan dragen grote tassen. De politie maakt de beelden onherkenbaar, maar meldt in Opsporing Verzocht zeer nieuwsgierig te zijn naar de inhoud en de tassen zelf. Na de tussenstop in Hengelo stappen de verdachten opnieuw in de auto, en rijden naar Brabant. Daar hebben ze in een Tilburgs hotel een ontmoeting met een onbekend persoon. Waar die ontmoeting voor diende, wordt door de politie onderzocht.”
Volgens de regionale media waren Camil en Dejan al eens in aanraking geweest met de politie voor hennepteelt. Betrokkenheid bij de viervoudige moord in Enschede en de afpersing in Hengelo ontkennen. De tweede zoon (van 30 jaar) komt uit Nijverdal, hij timmert aan de weg als rap-artiest en wordt niet verdacht van betrokkenheid bij de afpersing van de autohandelaar en voor zover bekend was hij ook niet bezig met hennepteelt.
Zizi
De tocht naar Tilburg zal te maken hebben met de gebruikte wapens. Tijdens een pro-formazitting blijkt dat Dejan enkele dagen voor de moordpartij naar een automatisch vuurwapen zocht en daarvoor contact had gelegd met Zizi W., een 38-jarige vrouw uit Breda. Zizi was op zoek gegaan en had contact gelegd met Arie (62) en Denis (32) van D., vader en zoon, uit Sint Willebrord. Volgens justitie staat vast dat zij “de bij de moordpartij gebruikte wapens hebben geleverd.”
Undercover
De wapentransactie kwam aan het licht dankzij een undercoveragent, die Zizi een verklaring had weten te ontlokken. Voordat Zizi met vader en zoon Van D. op de proppen kwam, had ze eerst iemand anders om een wapen gevraagd. Om precies te zijn: een kalasjnikov. Die moest er 2500 euro voor hebben en hij wilde die liever niet leveren: te groot risico, te weinig winst. Zizi verklaarde tegenover de undercover dat Dejan in de periode rond de moorden een gestreste indruk maakte. Zij dacht dat dit kwam door gokschulden.
Tassen
Het verhaal van de tassen is bij de bronnen niet bekend, daar hebben ze geen verklaring voor. Uit berichten van RTV Oostis op te maken dat Camil en Dejan en de jongste zoon ’s middags om 13.00 uur op de fatale dag vertrekken bij de flat in Hengelo waar Camil en Dejan wonen. Even na drie uur – dus kort na de moorden – keren ze daar terug. Om half vier verlaten ze de flat, hebben dan andere kleding aan en dragen ze twee grote plastic tassen. Zizi vertelde tegen de undercoveragent dat haar vriend kort na de moord boodschappentassen bij haar had gebracht, die ze in een rolkoffer had gestopt. Dejan had die koffer later bij haar opgehaald.
Puzzel
Ervan uitgaande dat het verhaal van Oleg klopt, is het meeste duidelijk en vallen bijna alle stukjes van de puzzel op hun plaats. Kaleb lijkt de sleutelfiguur. Hij vertelde de Mexicaanse Moreno dat ze bij Tuan moest zijn, voor de moord op haar broer en haar dochtertje, en de geripte partij drugs. Volgens een andere bron was het vermoedelijk Kaleb zelf die betrokken was geraakt bij de geripte partij drugs, misschien ook zonder de achtergrond te kennen. Toen hij onder druk werd gezet door Morena, zou hij Tuan erbij hebben betrokken. Tuan wist sowieso niets over de achtergronden en de moord op Cristian.
Ironisch
Kaleb zou Tuan erop uit hebben gestuurd voor wapens en Tuan had vervolgens Dejan ingeschakeld. Waarna Dejan via Brabantse Zizi de wapens aan Kaleb had geleverd. RTV Oostschreef op basis van een bron dat kogels op de plaats delict matchten met die van de afpersing in Hengelo. Volgens Anno Huisman, advocaat van hoofdverdachte Dejan, waren die kogels nergens in het dossier terug te vinden. Hoe dan ook: als kogels op de plaats delict uit deze wapens afkomstig zijn, moet Kaleb deze – via Tuan en Dejan – aan Morena hebben geleverd. Wat niet onlogisch is: je kunt niet vanuit Mexico naar Nederland komen met wapens bij je. Als dit echt zo is gegaan, is het meer dan ironisch: dan is Tuan vermoord met wapens die hij zelf had geregeld.
Raadsel
Er blijft nog wel een raadsel over: volgens Oleg zijn er in het moordpand – om volstrekt onnavolgbare redenen – kogels afgevuurd door een van de mannen in zijn gezelschap, toen hij samen met dikke Ralf en de twee Marokkanen direct na de moord daar was binnengekomen en Morena en haar sicario’s het pand verlieten. Als dit inderdaad zo is, is het denkbaar dat dit de kogels zijn die matchen met de kogels die bij de zogenaamde afpersing zouden zijn gebruikt.
Venezuela
Voor de politie is er nog wat werk aan de winkel. Ze moeten eerst de laptop van Kaleb in handen zien te krijgen, met de beelden die in het kantoor zijn opgenomen van de zogenaamde afpersing door Dejan. Dan kunnen ze hem vragen of dit klopt met wat hij heeft verklaard, en hoe het zit met die pokerschuld en de drie dure auto’s. En met zijn contacten met Morena.
Er zullen beelden zijn opgenomen in de growshop, maar die zijn ongetwijfeld door Morena en haar moordcommando meegenomen. Of zij sporen hebben achtergelaten is niet bekend, maar als er nog wat onbekende dna-sporen zijn aangetroffen, kan het de moeite waard zijn te kijken of er een match is. Hoeft niet heel moeilijk te zijn: Morena zucht heden – samen met haar vader – in een cel in Venezuela, vanwege drugshandel. Tenminste: als de stroom niet is uitgevallen en alle gedetineerden ontsnapt zijn, want in Venezuela is er op dit moment weinig dat nog werkt.
Voetafdruk
Er is een voetafdruk van een onbekende aangetroffen op de plaats delict. Maat 39. Zou zomaar van Morena kunnen zijn. Er kan ook dna van Morena op de plaats delict zijn veiliggesteld, maar voor zover bekend is er nog geen match geconstateerd. Kan ook moeilijk: vermoedelijk weet de politie nog niets of heel weinig over het bestaan van de Mexicaanse.
Kennisdragers
Verder zal er gezocht kunnen worden naar de lichamen van Cristian Sanchez en het dochtertje van Morena. Er is een opdrachtgever geweest voor deze moord, er is een uitvoerder geweest, er zijn mensen geweest die moeten hebben geholpen bij het wegwerken van de lijken. Er zijn kennisdragers genoeg, maar of die zo gemakkelijk te vinden zijn? “Zonder lijk geen moord.” De kans dat er nog iets wordt teruggevonden, is nagenoeg nihil. Als Morena haar mond houdt, kan er hooguit feitelijk worden geconstateerd dat ze een broer en een dochtertje heeft gehad en dat die spoorloos zijn.
Inbraak
In mei 2019 meldt Tubantiadat er, terwijl het moordonderzoek nog in volle gang was, is ingebroken in het moordpand. De politie bevestigt dat er inderdaad een inbraak is geweest begin maart, maar er zijn geen aanhoudingen verricht en het zou geen invloed hebben gehad op het moordonderzoek. Dit was kwajongenswerk: er waren een paar kweekkastjes verdwenen. Veel pikanter is een inbraak die de politie niet meldt – en waar ze misschien ook niets van weet. Die was er op de avond van de moord, toen alles net was afgezet en verzegeld door de politie. Een inbreker haalde toen voor 15.000 euro aan plantenvoeding weg plus een onbekend geldbedrag. Het was een inbraak in opdracht. De inbreker is later aangehouden, voor een heel andere overtreding.
Verantwoording
Op dinsdagavond is de tekst van deze reportage voorgelegd aan Anno Huisman, advocaat van hoofdverdachte Dejan A., en op woensdagmorgen aan teamleider Olav Strikker en officier van justitie Sandra Leusink. Huisman heeft de officier verzocht alles in het werk te stellen om vóór publicatie de bewakingsbeelden die op de laptop van Kaleb zouden zijn opgeslagen, veilig te stellen. Vrijdagmorgen (24 mei) om 09.00 uur is er bij de rechtbank in Almelo een pro-formazitting in deze zaak.
In een reactie laten politie en justitie weten:
“Politie en justitie hebben deze informatie via de journalist vernomen. Deze informatie is inmiddels in onderzoek. De eerste onderzoeksresultaten leveren geen bevestiging op van de specifieke elementen in deze informatie. Enkele onderdelen worden expliciet door onderzoek van de politie weersproken.”
*Deze namen zijn vanwege privacy en veiligheidsoverwegingen veranderd
*de beelden van de reconstructie zijn van RTV Oost: een virtuele wandeling door het moordpand. Hoe men de beschikking heeft gekregen over de details is onbekend, maar het is een nauwgezette waarheidsgetrouwe weergave van de werkelijkheid. De reconstructie staat hier
Waardeer dit artikel!
Deze reportage is gratis te lezen. Normaal gesproken zou dit in een tijdschrift zijn gepubliceerd, maar vanwege de actualiteit heb ik daar dit keer van afgezien. De praktijk leert dat het niet rendabel is artikelen op deze manier te brengen. Er is maar een klein deel van de lezers dat bereid is te betalen voor online-artikelen. Of dat ook geldt voor een reportage zoals deze, is de vraag. Uiteindelijk is deze vorm van onderzoeksjournalistiek nooit rendabel, gezien de tijd die dit kost. Het zou mooi zijn als zou blijken dat het mogelijk is met reportages als deze een vergelijke omzet te creëren als wanneer het via de reguliere kanalen wordt aangeboden.