In De Stentor van zaterdag 2 december staat een interview met seksuoloog Rik van Lunsen. Hij vertelt dat hij in zijn carrière de zedenpolitie heeft geholpen bij onderzoek naar de voor ernstig kindermisbruik veroordeelde Zwitser René O., die in 1993 in Amsterdam voorbereidingen trof om opnieuw kinderen te misbruiken. In het boek Moord in Nederland uit 1994 staat een hoofdstuk over dit ‘Monster van de Jura’.
Begin 1993 staan de kranten in Duitsland, Zwitserland en Nederland bol van schokkende berichten over Het monster van de Jura, een schatrijke Zwitserse zakenman die jonge kinderen zou hebben ontvoerd, verkracht en vermoord, ondermeer om er kinderpornofilms van te maken. Op 18 januari was de man, de 38-jarige René O., samen met zijn 22-jarige vriendin Augusta S., in Amsterdam aangehouden. Vooral de buitenlandse kranten brengen details waarbij de gruweldaden van de gemiddelde seriemoordenaar verbleken. Als in april het proces tegen het duo begint, lijkt er van de aanklachten in Nederland niet veel over te blijven, behalve het uiterst verontrustende rondrijden in Veluwse dorpen, op zoek naar kinderen.
Twee kranteberichten geven de essentie weer. Allereerst een GPD-bericht van maandag 26 april 1993.
Voor de Amsterdamse rechtbank is vandaag het proces begonnen
tegen de 38-jarige Zwitserse zakenman René O. die wordt
verdacht van betrokkenheid bij ontvoering, mishandeling,
seksueel misbruik en moord van kinderen.
De Zwitser ontkent kinderen te hebben vermoord, maar heeft wel
seksuele activiteiten bekend. ‘Het monster van de Jura’, zoals O.
wordt genoemd, vanwege een buitenhuis dat hij in dit
Zwitserse gebergte bezit, werd op 18 januari in Amsterdam
gearresteerd. In zijn woning aan de Droogbak werden verboden
videobanden met kinderporno aangetroffen, alsmede medische
apparatuur, een machinegeweer, kostbare opname- en
montageapparatuur voor video en een aquarium met piranha’s
(vleesetende vissen). Bij huiszoeking in zijn buitenhuis in de
Jura werd in de kelder een folterkamer met bakken zoutzuur
aangetroffen. Bedoeld voor experimenten met dieren, aldus O.
De Zwitser bekende dat hij enkele ritten naar Veluwse dorpen
(Voorthuizen, Ermelo, Kootwijk, Garderen, Putten en Elspeet)
heeft gemaakt om er kinderen te halen. Hij ontkent dat dit
daadwerkelijk is gebeurd. Ook Justitie gaat ervan uit dat O.
geen kinderen heeft meegenomen. O.’s advocaat zegt dat het
zijn cliënt vooral opwond rond te rijden met een koffer met
luchtgaten. Hierin lagen handboeien en een leren prop om in de
mond van de kinderen te stoppen. Volgens de advocaat is O. in
Nederland alleen strafbaar voor het verboden wapenbezit.
Video-opnamen waarop een herkenbare O. seksuele handelingen
met kinderen pleegt, zouden niet in Nederland zijn gemaakt. De
videobanden met kinderporno die werden aangetroffen, zou O.
hebben gekocht van een Amsterdamse pornohandelaar.
Justitie zal O. ook deelname aan een criminele organisatie te
laste leggen. In Zwitserland zou O. met een andere Zwitser,
Peter G., hebben geprobeerd kinderhandel vanuit het Oostblok
op te zetten. G. en O. betichten elkaar hiervan. Justitie acht
het mogelijk dat O. de kinderhandel vanuit Amsterdam probeerde
op te zetten. Volgens O.’s vriendin Augusta S., die in januari
ook werd gearresteerd, heeft O. een seksuele haat tegen
kinderen ontwikkeld. Overigens heeft O. een vrouw en drie
jonge kinderen die hij in Zwitserland heeft achtergelaten.
De behandeling van de rechtszaak tegen O. wordt gevolgd door
journalisten van over de hele wereld. Vooral in Zwitserland is
in januari geschokt gereageerd op de arrestatie van O. In het
dagelijkse leven bezit deze in Zwitserland drie florerende
bedrijven in computersoftware. Behalve de rekening waarmee
zijn personeel wordt uitbetaald, zijn alle banktegoeden en
bezittingen van René O. geblokkeerd.
De Telegraaf, dinsdag 27 april.
Met een in de Nederlandse rechtszaal zelden vertoonde truc
hebben de advocaten van ‘Jura-monster’ René O. en diens gewezen
vriendin Augusta S. gisteren de Amsterdamse rechtbank
gedwongen het strafproces tegen het Zwitserse duo uit te
stellen. De rechtbank wilde niet ingaan op het verzoek van de
advocaten mr. J.P. Plasman en mr. V. Bakker om de procedure
over o.a. plannen om kinderen te ontvoeren, heling van
kinderpornovideo’s en vuurwapenbezit, voor een week te
verdagen. Prompt legden beide pleiters simpelweg de
verdediging neer. Zij ontdeden zich ter plekke van bef en
toga. Het proces ligt nu zeker een maand en maximaal drie
maanden stil. Augusta S., evenals René O. met een grote
dienst-enveloppe voor het gezicht de rechtszaal binnengekomen
onder een spervuur van film-, tv- en fotocamera’s, was
inmiddels met rood aangelopen gezicht onder verwarde krullen
vrijwel voortdurend in tranen. Af en toe sprak O. haar aan,
zeer tegen de zin van officier mevr. Dekking. René O.
reageerde alert: ‘Waar staat geschreven dat ik niet met een
medeverdachte mag praten?’ Wat van de beschuldigingen tegen
beide verdachten is overgebleven omvat nu: bezit van
vuurwapens (o.a. een Uzi en een Walther-pistool) en munitie,
heling van kinderporno en poging tot ontvoering van kinderen.
De dagvaarding spreekt daarbij over Veluwse plaatsen als
Putten, Ermelo, Stroe, Garderen, Uddel, Elspeet, Voorthuizen
en Nijkerk. De kidnappings, volgens de Zwitsers met het doel
de kinderen te misbruiken en vervolgens te doden, o.a. met
behulp van piranha’s, zouden alleen maar niet zijn doorgegaan
omdat het tweetal geen geschikte kinderen kon vinden, omdat er
net mensen aankwamen, of omdat Augusta op beslissende momenten
weigerde de auto uit te stappen om een kind aan te spreken.
Tot zover de kranteberichten. Het blijft moeilijk te accepteren, advocaten die potentiële kindermoordenaars op alle mogelijke manieren proberen vrij te pleiten. In een reportage van het weekblad Panorama over deze zaak staat dat Augusta S. een zeer belastende verklaring over René heeft afgelegd. De man was van plan ook in ons land kinderen te gaan ontvoeren, misbruiken, martelen en doden. Stukjes van de stoffelijke resten wilde hij gaan opvoeren aan de vissen. Volgens Augusta koesterde O. een enorme haat tegen kinderen, vooral de heel kleine. “Eigenlijk moeten ze zo lang worden gemarteld tot ze smeken om de dood,” is een opmerking die zij zich herinnerde.
Politiewoordvoerder Klaas Wilting vertelt over de bij René in beslag genomen videobanden: “De afdeling jeugd en zeden vanons korps heeft dit soort gruwelijkheden nog niet videobeelden slaan alles. Onze mensen die met het onderzoekbezig zijn, hebben allemaal maar even, heel, heel even naar deze mensonterende praktijken met kinderen kunnen kijken. Daarna moesten ze afhaken… om zich snel te vervoegen bij een deskundige, die speciaal voor de begeleiding van de politiemensen door ons was aangetrokken.”
Waar de meeste seriemoordenaars zich met Pro Deo advocaten moeten behelpen, kan miljonair René O. zich een Pro Diablo advocaat veroorloven, in dit geval de Amsterdamse mr. P. Plasman. Deze houdt het op vertaal- of interpretatiefouten die bij de verhoren van de Augusta S. zijn gemaakt. In werkelijkheid heeft René hoogstens gedroomd van dit soort zaken en zich afgevraagd hoe zoiets écht zou zijn. Hij geeft toe dat hij bizarre fantasieën heeft. Maar die zijn niet strafbaar. Gedachten zijn vrij…
Voor politie en justitie staat het echter vast dat de man zich wilde overgeven aan bestialiteiten zoals die ondermeer in zijn videocollectie van sick movies te zien zijn. Op 8 juni 1994 wordt René O. door het Amsterdamse Gerechtshof vrijgesproken van een poging tot ontvoering van zeer jonge kinderen om ze later seksueel te misbruiken en te mishandelen of te doden. De inmiddels 39-jarige Zwitser wordt alleen veroordeeld tot een half jaar cel wegens verboden wapenbezit: juridisch gezien kan hij voor het maken van plannen niet worden veroordeeld. Zijn kennelijk nieuwe advocaat mr. J.C. de Goeij kondigt aan een schadevergoeding van tienduizenden guldens te eisen, deels vanwege de geestelijke schade. wordt op 29 juni, in verband met zijn gezondheidstoestand per ambulance, uitgeleverd aan Zwitserland waar hem een proces wacht wegens gruwelijk seksueel misbruik van baby’s en jonge kinderen. Augusta S. is twee weken eerder aan Zwitserland uitgeleverd.
Tot zover het hoofdstuk uit het boek.
Een fragment nog uit het interview in De Stentor, van 2 december 2017 met seksuoloog Rik van Lunsen:
“Aan de hand van zijn voorgeschiedenis, waarbij hij al kinderen zou hebben misbruikt, moest ik bedenken wat hij van plan was. Hij had een auto met een kooi om zijn slachtoffers in te vervoeren, was in het bezit van chirurgische en gynaecologische instrumenten en legde een groot aquarium aan. Ik voorspelde dat hij piranha’s ging aanschaffen om hun menselijke resten te laten opeten. Zo gek was ik geworden door in zijn huid te kruipen. Door alles wat we wisten over hem was ik ervan overtuigd dat de man zo narcistisch was dat hij eerder misbruik ongetwijfeld op video had vastgelegd. De politie heeft daarom heel lang doorgezocht. De banden kwamen uiteindelijk achter het plafond in zijn woning tevoorschijn waardoor hij kon worden opgepakt. Het was een afgrijselijke klus. Alles wat ik had voorspeld, kwam uit. Ik heb daarna behoorlijk moeten praten met psychologen. Nu ik het erover heb, voel ik het weer. Maar ik heb er gelukkig geen trauma aan overgehouden.” Hij nam de klus aan omdat hij vindt dat het zijn taak was zijn deskundigheid in te zetten: “Het ging om het algemeen belang, namelijk het voorkomen van misbruik.”