Op maandag 22 januari 1990 om half zeven ’s avonds gaat de net vijftien geworden Anouschka Weezenbeek uit Budel van huis. Om een brief op de post te doen. In werkelijkheid heeft ze een afspraak met een vriendje, waar haar ouders niks van weten. Die avond komt ze niet thuis. Nooit meer. Precies drie weken later ziet een schipper haar lichaam drijven in de Zuid-Willemsvaart. De politie denkt dat er dorpelingen zijn die meer weten, maar om een of andere reden hun mond houden. Reden om de zaak te heropenen en nieuw onderzoek te doen.
Budel-Dorplein, de warme zomer van 2018. Door de zinderende hitte van de afgelopen weken en de droogte laten de herfstkleuren zich eerder zien dan andere jaren. Het dorpje is een oogstrelend paradijs van rust. Dit is het dorpje van Anouschka Weezenbeek. Hier heeft ze gelopen, gefietst. Maar Anouschka is er niet meer. Het is al bijna dertig jaar geleden dat ze hier voor het laatst langs de kerk fietste, langs de molen, langs het sportpark.
In het dorp zijn ze Anouschka niet vergeten: telkens opnieuw wordt haar naam genoemd, als het over onopgeloste misdrijven gaat. In 2004 was er weer een opleving: een coldcase-team boog zich over de zaak, Opsporing Verzochtbesteedde er weer aandacht aan, maar het leek voor de zoveelste keer dood te bloeden. Tot er in de eerste week van mei 2005 bekend werd gemaakt dat er een 34-jarige inwoner van de gemeente Cranendonck was aangehouden, op verdenking van de moord op Anouschka. Het was een zekere Patrick, die destijds ook in beeld was geweest, maar die toen ook wegens gebrek aan bewijs was vrijgelaten.
Dat gebeurde ook nu, ondanks de overtuiging bij de rechercheurs dat ze de juiste man te pakken hadden. Zo werd toen bekend dat Anouschka op de avond van haar verdwijning gezien was toen ze stond te praten met een man met een bruine Opel Omega. Diezelfde auto was gezien op de plek waar het lichaam van Anouschka vermoedelijk in het water van de Zuid-Willemsvaart was gedumpt. Patrick beschikte over zo’n auto en hij gaf toe dat hij een seksuele relatie had met Anouschka, maar hij had het uitgemaakt omdat zij hem had verteld dat ze er ook nog andere vriendjes op nahield. Zelf had Patrick overigens ook een andere vriendin. En voor de avond waarop Anouschka verdween gaf hij als alibi op dat hij met vrienden had zitten kaarten, maar geen van die vrienden kon of wilde dat overtuigend bevestigen.
Toen, in 2005, leverde het hernieuwde onderzoek niets op. Zal het in 2018 anders gaan? “De rechercheurs van toen bekroop het gevoel dat de mensen in Budel wel meer wisten, maar nooit het achterste van hun tong lieten zien,” zegt Jeroen Snellen, wiens coldcaseteam zich opnieuw gaat verdiepen in de moordzaak van Anouschka Weezenbeek. In een interview in het Eindhovens Dagbladvertelt moeder Ria Weezenbeek dat Anouschka die laatste avond op bezoek zou gaan bij een vriendinnetje en eerst nog een brief voor verzekeraar Ohra op de post zou doen, voor haar vader. “Ik zie haar nog in de hal staan. De brief klemde ze tussen haar kin en borst zodat ze met twee handen de rits van haar jas dicht kon maken. Ze had zich opgemaakt, ze was vrolijk. Het zou zoveel pijn schelen als we wisten wat haar is overkomen.”
Wat ze niet wisten, was dat hun dochter – die er ouder uitzag dan haar leeftijd deed vermoeden – helemaal niet van plan was naar een vriendinnetje te gaan, maar een geheime afspraak had met Patrick. Daar wist bijna niemand van. Het was een geheime relatie. Omdat beiden ook andere relaties hadden.
Donker
Om even over half zeven die avond verlaat Anouschka het ouderlijk huis: een vrijstaande, in het bos verscholen woning aan de Lindenlaan. De afspraak is net buiten de bebouwde kom, op de St. Barbaraweg, een afstand van iets meer dan een kilometer. Dat niemand haar heeft gezien, is niet zo verwonderlijk: het was donker en ze hoefde om op de Barbaraweg te komen maar een paar huizen te passeren.
Anouschka had beloofd voor tien uur weer thuis te zijn. Als ze er om elf uur nog niet is, beginnen haar ouders ernstig ongerust te worden. Ze bellen met de ouders van de vriendin waar Anouschka heen zou gaan. De vriendin zegt van niets te weten: ze hadden helemaal niet afgesproken.
Tegen half twaalf stapt moeder Ria in de auto om te gaan zoeken, even later gevolgd door vader Ad. Op de Sint Barbaraweg richting het Belgische Hamont ziet hij een fiets langs de kant van de weg liggen. Anouschka’s fiets. “Alsof je van binnen dood gaat. Zo voelde het toen ik die fiets herkende,” zegt hij in het interview.
Telefoontje
Twee dagen later, op woensdag, komt er een merkwaardig telefoontje binnen op de redactie van dagblad De Limburger. Een man met een Limburgs accent vertelt dat hij zijn vriendin Anouschka Weezenbeek heeft vermoord en haar lichaam in de Zuid-Willemsvaart heeft gedumpt. Een morbide grappenmaker met een vooruitziende blik, of de echte dader? Hij wordt nooit getraceerd, maar een dag later – op donderdag – vindt een voorbijganger Anouschka’s jas, in de berm van de Kempenweg, op enkele tientallen meters van de Zuid-Willemsvaart. De ritssluiting was aan de onderkant gescheurd, alsof iemand die open had gerukt. Moeder Ria: “Toen wist ik dat ze dood was.”
De kans is groot dat Anouschka hier in het water is gegooid, maar het duurt nog tot 12 februari voor haar lichaam wordt gevonden bij de enkele kilometers stroomafwaarts gelegen Sluis 16, bij Weert. Die maandag ziet een schipper op die plek het lichaam van Anouschka boven water komen. Als doodsoorzaak wordt vastgesteld: verdrinking. Vermoedelijk is ze gewurgd, maar daar zijn geen sporen van te vinden. Er zijn ook geen sporen die wijzen op een zedenmisdrijf.
In november 2009 besteedt misdaadverslaggever Peter R. de Vries aandacht aan de zaak en dan blijkt dat Patrick een hele geschiedenis heeft met mishandeling van vrouwen. Na de dood van Anouschka raakt hij zwaar verslaafd aan drugs en komt hij ettelijke keren in aanraking met de politie wegens mishandeling. Verscheidene vrouwen blijken maar net op het nippertje te zijn ontsnapt aan zijn agressie. Ze worden zwaar mishandeld, met één opvallend kenmerk: ze worden gewurgd tot ze bijna dood zijn.
Patrick ontkent dat hij Anouschka op de avond van haar verdwijning heeft gezien, maar uit het dossier waar Peter de Vries over beschikt blijken tal van eigenaardigheden. Zo zou hij al eens een zelfmoordpoging hebben willen doen maar was dat door de politie op het nippertje voorkomen. Ook zou hij in paniek zijn geraakt toen in 2004 in Opsporing Verzocht de foto’s van de roestbruine Opel Omega werden getoond en zelfs tegenover een vriend zou hij hebben toegegeven dat hij Anouschka had vermoord. Maar ook dat was niet voldoende om hem veroordeeld te krijgen wegens moord.
Bewijsmateriaal
Bij het onderzoek van toen focusten de rechercheurs zich met name op deze auto, die door meerdere getuigen was gezien op de Sint Barbaraweg rond het tijdstip dat Anouschka verdween. De zoektocht leidde naar Patrick. Het bedrijf van zijn vader had in die jaren een bruine Opel Omega. Het bleek uiteindelijk niet genoeg om hem langer dan twee weken vast te houden.
Of het nieuwe onderzoek veel zoden aan de dijk zal zetten, is de vraag. Een probleem is dat veel van het destijds verzamelde bewijsmateriaal, zoals de fiets en de jas, zijn verdwenen toen het Budelse politiebureau werd opgeheven. In die tijd kon men nog niet bevroeden dat er later met DNA-technieken wellicht veel meer aan het licht zou kunnen komen. Er is nog een beetje hoop dat het materiaal toch nog ergens in een archiefkast ligt.
EEN SPOOR VAN MISHANDELDE VROUWEN
Drugsmisbruik, handel in cocaïne, verdacht van betrokkenheid bij een (mislukte) roofoverval, ernstige geweldsmisdrijven tegen vrouwen: alle vriendinnen die Patrick had sinds 1990 werden diep vernederd en zwaar mishandeld. Toen Peter de Vries in november 2009 het doopceel lichtte van de man die verdacht werd van de moord op Anouschka Weezenbeek, bleek hij heel wat agressieve delicten jegens vrouwen op zijn naam te hebben.
Maria
Maria is de vrouw die verkering had met Patrick ten tijde van de moord op Anouschka. Maria had vier jaar lang een relatie met Patrick en woonde drie jaar met hem samen. Ze vertelde een huiveringwekkend verhaal. Zo waren ze een keer met vakantie naar Tunesië geweest, waar Patrick op een avond met een ander meisje uitging. Maar toen hij terug kwam in het appartement beschuldigde hij Maria van vreemdgaan. Hij zette haar naakt naar buiten, ze zat een uur in de bosjes, toen ze weer naar binnen mocht sloeg hij haar met zijn volle vuist in gezicht en op haar lichaam. Maria noemt hem ‘ziekelijk jaloers’, ze werd continu door hem gevolgd en gecontroleerd. Tijdens het klaarmaken van het eten werd ze regelmatig aan het aanrecht verkracht, waarna Patrick het eten weggooide en voor zichzelf friet ging halen, Maria kon uit de vuilnisbak gaan eten.
Toen ze aan het eind van een relatie nog één keer een afsluitend gesprek voerden, werd dat Maria bijna fataal, er was van de kant van Patrick een explosie van geweld. Ze werd bijna gewurgd en raakte bewusteloos, maar hij kwam nog net op tijd tot bezinning. Maria was een redelijk sterke vrouw, tot ze verkering met Patrick kreeg: er bleef maar een schim van haar over, “een wrak van 44 kilo.” Maria omschrijft Patrick als “extreem jaloers en bezitterig.” Tegen haar had hij gezegd: “Als ik je niet kan krijgen zal niemand je krijgen.” Hij had haar hond dreigend over de rand van het balkon gehouden en haar meerdere keren de keel dichtgeknepen. Ze is ervan overtuigd dat Patrick bij Anouschka niet op tijd met loslaten was.
Erika
Een andere vriendin, Erika, had anderhalf jaar een relatie met Patrick. Zij vertelde aan De Vries dat ze beiden verslaafd waren aan cocaïne, dat Patrick ook tegenover haar gewelddadig en ziekelijk jaloers was: ze werd mishandeld, haar keel werd dichtgeknepen. Ze was het huis uit gevlucht, maar daarmee nog niet van hem af: hij zocht haar op bij haar werk, reed haar met zijn auto achterna, zette zijn auto bij haar voor de deur, ze was maandenlang door hem gestalkt.
Nellie
Met de acht jaar oudere Nellie had Patrick vanaf 2001 een relatie. Ook tegenover haar gebruikte hij zwaar geweld: ze was met haar gezicht tegen een boom geslagen, tegen rug en borst geschopt, uitgescholden voor ‘vieze hoer, slet’. Ze was naar zijn huis gesleurd, waar ze uit de woonkamer wist te ontsnappen. In de hal had hij haar te pakken gekregen, maar er belde iemand, ze wist van de gelegenheid gebruik te maken om naar buiten te vluchten. Daar werd ze weer gepakt en naar zijn auto gesleept: “Ik ga je voor de trein gooien”. Hij had een bijzondere, vreemde blik in zijn ogen, Nellie had duidelijk het gevoel dat ze dit niet zou overleven. Ze wist haar eigen huis te bereiken en om hulp te roepen, haar dochter belde de politie. Nellie deed aangifte in 2001.
In het voorjaar van 2003 werd Patrick bij de spoorbaan in Maarheeze opgepikt door de politie, hij had een afscheidsbriefje in zijn auto en wilde zelfmoord plegen: hij wilde zijn vrienden en zijn ouders niet meer tot last zijn.
Hetty
Maar hij bleef leven en ruim een jaar later was het weer helemaal mis, dit keer met Hetty, die in paniek 112 belde toen hij een steen door de ruit had gegooid en via het gat naar binnen kwam. De alarmcentrale hoorde hoe ze werd mishandeld, ze hoorden haar kreunen en gillen. Na twee minuten werd de verbinding verbroken. Ook Hetty was bij haar keel gegrepen, ze overleefde het doordat de politie net op tijd ingreep.
Marina
Ook zijn toenmalige vriendin Marina moest het ontgelden: in de zomer van 2009 werd ze zwaar mishandeld. Ze deed aangifte. Voor die zaak moest Patrick zich nog verantwoorden. Toen Peter de Vries in november 2009 met zijn verborgen camera bij Marina aan de deur kwam, bleek Patrick daar ook net aanwezig. Tegenover de misdaadverslaggever bagatelliseerde hij de mishandelingen en hij ontkende wederom elke betrokkenheid bij de dood van Anouschka.
WIES HENSEN: ANOUSCHKA SCHREEF EEN BRIEF
Op 30 augustus 1989 wordt Marie-Louise (Wies) Hensen uit Budel (32) dood gevonden in een greppel langs een landweggetje in Dommelen. Ze is naakt. Haar kleren liggen bij haar lichaam en een aansteker van de Lucky Bar uit Budel. Ze droeg een spijkerbroek en rood-wit geblokte blouse. Er zijn geen sporen van seksueel geweld. Ze is ook niet beroofd: haar portemonnee is er nog. Het enige wat ontbreekt is een laars. Wies was de avond ervoor voor het laatst gezien op de kermis in Budel.
Een half jaar later verdwijnt Anouschka. Is er verband? De politie had een anonieme brief gekregen waarin de kroegbaas van de Lucky Bar en zijn stiefzoon werden aangewezen. Nadat Anouschka vermist wordt, meldt een van haar vriendinnen zich op het politiebureau. Ze vertelt dat de bewuste brief op haar computer is getypt, Anouschka was de schrijfster.
Dat blijkt te kloppen. Anouschka’s moeder bevestigt het. Anouschka was te werk gegaan als in een detectiveroman van Agatha Christie. Ze tikte de brief met handschoenen aan en deed hem ook met handschoenen aan op de bus. Ze wilde anoniem blijven, “want als ze weten wat ik gezegd heb, word ik vermoord,” schreef ze. Ze had verkering gehad met de stiefzoon. Beiden werden opgepakt en zaten enkele weken vast, maar er was onvoldoende bewijs.