Bij een grote internationale operatie wordt ‘de drugsbende van De Onderwijzer’ opgerold. Vanuit zijn met rolluiken geblindeerde villa in het hart van het Brabantse Sint Willebrord zou John H.(60) op zijn oude dag nog een organisatie hebben aangestuurd. Eén van de opgepakte verdachten is Kimmie, een jonge vrouw van wie de achternaam vooral bij voetballiefhebbers bellen doet rinkelen: Dusbaba. Vader John, geboren in de Haagse Schilderswijk, speelde in zijn gloriejaren bij Ado, Ajax, Anderlecht en in Oranje. Hoe raakte Kimmie verzeild in deze kringen?
“Het aftellen is begonnen. Volgende maand naar Thailand. We hebben er zo’n zin in!!!” Schrijft Kimmie Dusbaba op 8 januari op haar Facebook. “Me and my kids, who else? Nico, tot snel.” Of die reis er nog komt, valt te bezien: drie dagen na dit bericht werd ze aangehouden en zit ze voor minimaal 30 dagen vast in een Belgische cel. Zonder haar kids. De borgtocht is afgewezen.
“Nico, tot snel.” Dat is Nico van Empel. De hoofdpersoon uit het boek Haagse Penoze, waarin hij vertelt over zijn verleden met vrienden als seriemoordenaar Koos Hertogs, maar ook Johnny Dusbaba. De Haagse ‘kermisklant’ die het tot profvoetballer schopte, maar met zijn hart vooral in de handel was blijven hangen.
Een aardje naar haar vaartje? ‘De middenstand’ zit dochter Kimmie – geboren op 11 mei 1979 in het Belgische Asse – ook in het bloed. Haar grootste fout lijkt dat ze – zonder zich dat goed te realiseren – voor zaken in zee is gegaan met John H. uit Sint Willebrord. Even googelen had haar duidelijk kunnen maken dat hij al een hele carrière in de misdaad achter de rug had, als de leider van de roemruchte York-bende, maar dat deed ze kennelijk niet.
Volgens onze bron leerde ze John H. in 2016 kennen. Tegenover vrienden omschreef ze hem als “een grote kale man.” Ze wist niets van zijn verleden en kennelijk werd ze ook niet door anderen gewaarschuwd. Dat is minder opmerkelijk dan je zou denken: iedereen ging ervan uit dat John H. zich al heel lang had teruggetrokken uit het milieu en de ‘pater familias’ was van een gezellige Brabantse familie, met als centrale punt de villa in Sint Willebrord waar het een komen en gaan was van kinderen, kleinkinderen en vrienden.
Hoe en waar ze elkaar voor het eerst hebben ontmoet, weet onze bron niet, maar dat kan bij tal van gelegenheden zijn geweest. Kimmie begon in december 2012 met haar brasserie De Blauwe Regen in het Belgische Hoogstraten en ze runde in Dordrecht zonnebankcentrum Sun4all. In elk geval was er een klik en trokken John en Kimmie geregeld met elkaar op. Hij leende haar zijn dure Mercedes, ze gingen vaak samen uit. Tijdens een van de ontmoetingen had Kimmie het idee geopperd om net als in Dordrecht ook een zonnebankcentrum te beginnen in Baarle-Nassau, de Belgische kant van het grensdorp dat aan de andere kant Baarle-Hertog heet. In de zomer van 2017 was het zover en was Baarle-Nassau een Sun4all rijker.
Doos met videorecorder
Volgens onze bron was het zonnebankcentrum in België een idee van Kimmie, maar gezien de latere ontwikkelingen zal het niemand verbazen als de hint toch van John kwam. In elk geval: hij wilde haar wel helpen en gaf haar een flink bedrag. Te leen. Daar bleef het niet bij: hij zou haar met raad en daad terzijde hebben gestaan, bij van alles. Vooral met de administratie. Er moest een complete boekhouding worden bijgehouden, zowel van de zaak in Dordrecht als die in Baarle-Nassau. Dat zou John hebben geregeld, hij had daar zijn mensen voor. Van haar kant was Kimmie niet te beroerd een boodschapje voor hem te doen. Als ze zijn mooie auto te leen kreeg, moest er geregeld even een pakketje bij iemand worden afgeleverd. Een doos met een videorecorder, bijvoorbeeld.
Naast de zonnebankstudio’s was Kimmie de laatste maanden van het jaar bezig met vuurwerkhandel: Fireworks 4 all. Vooral in december had ze het daar stervensdruk mee: dat is 24 uur per dag doorpezen, dan ben je in januari wel aan een verzetje toe. Een uitje naar een oude bekende, Nico in Thailand.
Wat Kimmie niet wist, was dat er al donkere wolken boven John H. hingen toen ze elkaar waarschijnlijk nog maar net – of nog niet eens – kenden. Dat begon zo. Op maandag 8 augustus 2016 ziet de Nederlandse politie de 20-jarige zoon van John rijden en besluiten ze hem voor een routinecontrole aan te houden. Dat zou je toeval kunnen noemen, maar bij sommige kentekens gaat er in de patrouillewagen nu eenmaal een soort van rood lampje branden: met een bepaalde achtergrond loop je iets meer kans om te worden gecontroleerd dan de gemiddelde automobilist.
De zoon gaat ervan door en schudt de patrouille af. Niet veel later treft de politie de auto aan op de oprit van het ouderlijk huis in de Dorpsstraat in Sint-Willebrord: hij woont sinds kort weer thuis. De politie informeert wat er aan de hand is en waarom hij ervandoor ging. En ze vragen of ze even in de auto mogen kijken. Dat mag. Er zitten een paar sporttassen in met in totaal achttien kilo zogenaamde natte wiet. De ouders zijn niet thuis: op vakantie.
De politie maakt er een inval van en bivakkeert twee dagen lang met 27 man in de woning. Die uiteraard grondig wordt uitgekamd. Het ergste dat ze vinden: een antiek wapen en papiertjes. Met aantekeningen en scheikundige berekeningen. Vermoedelijk te maken hebbend met de productie van xtc, wat in het geval van John H. niet zo vreemd is: hij gold als ‘de koning van de xtc’ van het zuiden en ver daarbuiten.
Party King
Maar er is meer aan de hand. Een paar maanden eerder was er de Operatie Trefpunt, met als middelpunt het party-verhuurbedrijf Party King in Best. Er werden 124 invallen gedaan, 55 mensen aangehouden en zes drugslabs opgerold. In totaal hadden 1500 medewerkers van FIOD, Defensie, politie en justitie hieraan meegedaan. Wat blijkt?
John H. is in de periode dat dit onderzoek liep – en dat was heel lang – zes keer gesignaleerd bij Party King en vermoedelijk niet om een party-tent te huren. Er zijn tal van gesprekken afgeluisterd en daarin praten anderen – oudgedienden uit het milieu – over hem. Dat hij zoveel pech heeft. “Hoeveel ongeluk kan een mens hebben…” Ze hebben het erover dat hij vier keer achter elkaar geprobeerd heeft een transport met cocaïne uit Zuid-Amerika binnen te loodsen, maar dat dat elke keer fout ging.
De politie hoort het met rode oortjes aan en besluit om in november 2016 een nieuw onderzoek op te starten om te kijken wat John allemaal uitspookt. Misschien probeert hij het nog wel een vijfde keer… Er wordt een camera op zijn voordeur gezet, hij wordt geobserveerd, maar eigenlijk gebeurt er niks waar ze wat mee kunnen.
Pseudokoop in Scheveningen
Op een of andere manier is de naam van John H. ook bij de Belgische opsporingsdiensten in beeld gekomen. Dat is niet zo vreemd: een van de personen die ze op de korrel hebben in een drugszaak, is een goede kennis van John en komt geregeld bij hem op bezoek in Sint Willebrord. En daar gaat John de fout in. Hij laat zich in met de Belgische zaak en dat wordt hem fataal. De Belgen hebben samen met Nederland een pseudokoop-actie op touw gezet, waarvoor ze een Engelse undercoveragent met een heleboel contant geld naar Scheveningen laten komen om daar 50 kilo cocaïne aan te kopen om naar Engeland te vervoeren. Uiteraard Engeland, want daar betalen ze er het meest voor. John is zo dom geweest hierin mee te gaan en als tussenpersoon te fungeren: hij zou 1000 euro per kilo als commissie krijgen. Dat feestje ging niet door: op 20 december 2017 viel de politie op verschillende adressen binnen. Hij werd in Scheveningen opgepakt, maar dat werd allemaal nog even stilgehouden, omdat er nog allerlei andere onderzoeken liepen. Pas in januari 2018 kwam naar buiten dat John H. een van de aangehoudenen was.
Mega Mindy
Volgens advocaat Louis de Leon is zijn cliënt ten onrechte afgeschilderd als het kopstuk van de bende, als de drugsbaron die verantwoordelijk is voor de uitvoer van grote partijen cocaïne: “Er zijn acht mensen aangehouden, van wie hij er maar één kende. Hij was niet meer dan een tussenpersoon. En er is helemaal niks uitgevoerd, er is niet meer dan een pseudokoop. Hij is een passant in het hele spel. Ken je de Belgische kinderserie Mega Mindy? Zij is politieagente en lost alles op, met hulp van de teletijdmachine van opa. In haar roze pakje kan ze dwars door de muren heen. Als je een probleem hebt en je haalt haar erbij, komt het altijd goed. Maar de commissaris, haar baas, strijkt alle eer op. Dat is wat je hier ook een beetje ziet: de politie probeert een in elkaar gedraaid verhaal te verkopen alsof ze de georganiseerde misdaad in het zuiden een zware klap hebben toegebracht. Quatsch!”
In een interview met Omroep Brabant wordt aan officier van justitie Fred Westerbeke de vraag gesteld of er in deze zaak een connectie tussen John H. en de recente grote chemicaliënvondst in Waspik. De Leon: “Daar draait hij omheen, hij geeft er geen antwoord op, omdat hij weet dat het niet waar is. John H. komt in dat hele verhaal niet voor.” In het interview zegt Westerbeke dat ze “enorm tevreden zijn” omdat ze erin geslaagd zijn “deze criminele club achterover te trekken, dat het gelukt is deze in kaart te krijgen en het vermoedelijke kopstuk aan te houden.”
John H. is voorlopig uitgespeeld. Want pseudokoop of niet, hij heeft zich hoe dan ook ingelaten met cocaïnesmokkel en daar kom je niet met een taakstrafje vanaf. Wat de verdenking tegen Kimmie is, is onduidelijk. De Leon is niet haar advocaat, “ik heb de naam in de stukken gezien, ik ken haar oppervlakkig, maar goed genoeg om te weten dat ze geen gekkigheid uithaalt. Ik ga ervan uit dat ze op korte termijn wordt vrijgelaten.”
DE ONDERWIJZER UIT SINT WILLEBRORD
In de zomer van 1996 begon het onderzoek York, naar John H. die in beeld was gekomen door zijn luxe levensstijl en zijn opmerkelijke villa in het centrum van Sint Willebrord: zwaar beveiligd met rolluiken en voorzien van camera’s. Zijn bijnaam De Onderwijzer dankt hij aan het feit dat hij een opleiding aan de Pabo heeft gevolgd. Pas in oktober 1999 werd hij samen met 44 andere verdachten aangehouden en werden er verschillende soorten drugs en wapens in beslag genomen. Eén verdachte, zakenman Gerard Hulscher uit Rijsbergen, was spoorloos. Twee dagen na zijn verdwijning werd zijn uitgebrande Mercedes aangetroffen, er is nooit iets van hem teruggevonden. De kompanen van John H. luisterden naar kleurrijke namen: Eddy (‘De Neus’) was de Israëlische zakenman die de pillen verhandelde in de VS en in Israël. Patrick F. (‘De Snor’) werd bekend door zijn bijdrage aan de nieuwe ramen van de kerk in Sint Willebrord. Op een benefietcd staat hij samen met de zingende kapelaan Ad De Bok, de dorpspastoor die na zijn dood een standbeeld kreeg.
BAARLE-NASSAU: EEN GRENSGEVAL
In criminele kringen zijn Baarle-Nassau (België) en Baarle-Hertog (Nederland) vooral bekend geworden door de roemruchte Femis-bank, gevestigd in een pand midden op de grens. Hier kon je anoniem je geld stallen, op nummerrekeningen. De bekendste rekeninghouder was de bende van Johan V. alias de Hakkelaar, die van 1988 tot 1991 hier tientallen miljoenen stalde. Deze zaak met De Hakkelaar kostte Fred Teeven zijn baan als staatssecretaris (en betekende het eind van zijn politieke carrière). Er loopt nog altijd een proces over geld waarvan Teeven beweerde dat dit alleen van De Hakkelaar was, terwijl dit in werkelijkheid van verschillende grote drugscriminelen was. Onder anderen van Cees H., over wiens ‘bonnetje’ Teeven uiteindelijk struikelde.
Nadat de Femis-bank was gesloten, werd het pand toneel van een andere criminele aangelegenheid. In 2007 werd de Wit-Russische Katrina Khaniak hier dood gevonden in een kliko met purschuim. Het duurde even voor bekend werd wie het onderzoek moest doen: de Belgische of de Nederlandse politie. Het was onduidelijk of het delict was gepleegd op Belgisch of Nederlands grondgebied. Uiteindelijk werd haar Nederlandse Robbert-Jan B. in 2015 in Nederland veroordeeld tot 12 jaar celstraf. Hij heeft altijd ontkend de moord te hebben gepleegd.
JOHN DUSBABA: VOETBALLER EN ZAKENMAN
De vader van Kimmie is oud-voetballer Johnny Dusbaba. Geboren in de Haagse Schilderswijk op 14 maart 1956, als zoon van een kermisklant. In het boek Haagse Penoze vertelt Nico van Empel – bij wie Kimmie in januari op bezoek zou gaan in Thailand – over zijn kennismaking met Dusbaba. “Hij was aan het venten met horloges en nepgoud. Ik reed op een zondag een keer met hem mee. Hij vroeg: ‘Heb je geen zin om elke dag met mij te gaan venten?’ Dat was wel wat voor mij.”
De naam Johnny Dusbaba zegt de jongere generaties niet veel, maar wie de gouden tijden van het Nederlandse voetbal meemaakte des te meer. Dusbaba moest het meer van zijn bluf en inzet hebben dan van talent. Zijn lijfspreuk was: “Als er geschopt moet worden, dan schop ik het eerst.” Hij speelde vier keer voor Oranje. Wikipedia zegt over hem: “De handelsgeest van Dusbaba stond een grote carrière echter in de weg. Als jonge speler van Ajax handelde hij al vanuit de kofferbak van zijn auto. Bij RSC Anderlecht had hij zelfs het materiaalhok omgebouwd tot een zaak, waar hij naar eigen zeggen 70.000 franc per week omzette aan leren jassen, televisies en videorecorders. Op zijn 28ste kon hij al nergens meer terecht omdat de grote forse verdediger, inmiddels bij NAC Breda onder contract, het gewicht van 108 kilogram had bereikt.” Op zijn dertigste stopte hij met voetballen en opende hij in België zijn eigen kledingzaak.