Op zaterdag 28 mei 2005 verdween de Amerikaanse scholiere Natalee Holloway (17) spoorloos op Aruba. Misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink volgde de zaak vanaf het begin, maar was nooit zelf op Aruba. Tot voor kort. Hij volgde de voetsporen van Natalee en besprak het scenario met goed ingevoerde Nederlanders op Aruba.
Beschermd opgevoed, misschien wat naïef, nooit drank en drugs gebruikt en maagd. Dat is zoals moeder Beth Twitty haar dochter Natalee beschrijft. Het tegenovergestelde van Natalee’s gedrag op Aruba: uitdagend, zwaar aan de drank, drugs gebruikt en met een voor haar onbekende jongen ’s nachts mee naar het strand voor een vrijpartij. Medestudenten die haar zien wegrijden in een auto met drie jongens roepen: “Kom uit die auto, ben je gek geworden?” Maar Natalee gilt lachend uit het raampje: “Oehoe, I stay with him, I love Aruba!”
Alabama
Op donderdag 26 mei 2005 was Natalee’s vijfdaagse reis naar Aruba begonnen, samen met medestudenten van de eindexamenklas van de Mountain Brook Highschool uit Alabama. Ze verblijft met twee vrienden in het Holiday Inn Resort, aan het meest toeristisch stukje strand van Aruba. Vanaf het begin gaat Natalee – meer dan de anderen – los met alcohol. Dat begint ’s morgens om tien uur al. Natalee drinkt red fires, een mix van extra sterke Bacardi rum met cola light. Na een middagslaapje wordt het feestvieren ’s avonds voortgezet.
Op zaterdag 28 mei is Natalee met vriendinnen in het Excelsior-casino van het hotel. Employee Sandy Dirks wordt geciteerd in het boek Jorans Moordmysteries van John van den Heuvel en Bert Huisjes, uit oktober 2010: “Volgens mij was ze alcoholiste.” Die avond vraagt ze om een volle beker met rum met een scheutje cola om een beetje kleur aan de rum te geven. Ze krijgt niet meer dan een dubbele rum. Dirks: “De hele groep waarmee Natalee was dronk veel, maar zij dronk het meest.”
Pokertafel
Op zondagavond 29 mei rond half tien ontmoet ze Joran van der Sloot, een vaste gast aan de pokertafel van het Excelsior Casino. Ze is dan samen met vier vriendinnen. Ze vragen of hij meegaat naar Carlos ’n Charlie’s, een bar in de Weststraat, in het centrum van Oranjestad. Een afstand van zo’n zeven kilometer. De meisjes zijn daar overdag ook al geweest en hebben toen flink gedronken. “Het is onze laatste nacht op Aruba,” zeggen ze uitnodigend. Ze hebben zin in een spetterend afscheid van het eiland, waar alles zo anders is dan in het brave Alama, het ‘Staphorst van de States’. Joran heeft er wel oren naar, ook al moet hij er eigenlijk de volgende morgen vroeg uit, vanwege een tentamen. Maar hij gaat eerst naar huis. Hij is met zijn vader in het casino. Vader Paul wilde weleens weten hoe dat nou ging, dat pokeren.
Terwijl zijn vader denkt dat Joran naar bed is, belt Joran met zijn Surinaamse vriend Deepak Kalpoe, of die hem wil ophalen. Deepak komt een poosje later voorrijden, met zijn opgepimpte Honda Civic, samen met zijn broertje Satish. Ze rijden naar Carlos’ n Charlie’s en arriveren daar rond half één. Natalee en haar vriendinnen zijn er dan al een paar uur. Dj Martin had “all the people from Alabama” speciaal welkom geheten en Sweet Home Alabama van Lynyrd Skynyrd gedraaid. Als Joran binnenkomt, is Natalee aan het dansen. Als ze hem ziet, bestelt ze een bodyshot. Ze gaat op de bar liggen, Joran mag de shot van haar buik likken.
Laatste woorden
Om goed één uur gaat Carlos ’n Charlie’s dicht. Natalee stapt met Joran in de auto van Deepak. Ze rijden langs de bushalte waar de andere studenten staan. Een jongen schreeuwt: “Kom uit die auto, ben je gek geworden?” Natalee gilt lachend uit het raampje: “Oehoe, I stay with, I love Aruba!” Het zijn de laatste controleerbare woorden van Natalee, buiten haar conversatie met Joran.
Ze rijden naar het huis van Van der Sloot, aan de Montaña. Een ritje van tien minuten. Bijna op de route naar het hotel, dus niet een heel andere kant uit, al is de vraag of Natalee überhaupt nog richtingsgevoel had op dat moment. Joran vertelt later dat Natalee gezegd heeft dat haar moeder ‘de zus van Hitler’ is. Met andere woorden: ze geniet van haar vrijheid, even weg bij een bemoeizuchtige controlfreak die haar dochter had met veel tegenzin had laten gaan.
We moeten maar aannemen dat het klopt dat Natalee dit heeft gezegd, het is Joran die het vertelt en hij geldt niet als de meest betrouwbare bron. In hoeverre dit is gecheckt bij Deepak en Satish is onduidelijk.
Borsten
Het zal Jorans bedoeling zijn geweest Natalee mee te nemen naar zijn kamer. Dat kan gemakkelijk zonder dat zijn ouders daar iets van merken. Dat ziet Natalee niet zitten: ze wil naar het strand. Deepak start de auto. Satish zit naast hem, op de achterbank beginnen Natalee en Joran hartstochtelijk te zoenen. Volgens het boek masseert ze Jorans kruis, pakt hij haar bij haar borsten en masturbeert hij haar.
De vuurtoren California Lighthouse, een eindje verder naar de Noordpunt, is wederom nog zo’n tien minuten rijden. Het is een toeristische attractie. Overdag krioelt het er van de dagjesmensen, maar ’s nachts is het een bepaald unheimische plek, waar in de verste verte geen levend wezen te bespeuren is. Waarom ze hier naartoe zijn gereden?
Vrijen
Wellicht had Joran gedacht hier even ongestoord met Natalee te vertoeven, terwijl de broers zich zouden terugtrekken, maar Natalee heeft haar zinnen gezet op het strand. Ze rijden terug. Zo’n vijf kilometer. Deepak zet hen af bij Palm Beach, niet ver van Natalee’s hotel. Deepak zegt tegen Joran dat hij moet bellen als hij wil worden opgehaald. Hand in hand gaan Joran en Natalee het strand op. Ze passeren Fisherman Huts. Een plek voor surfers. Je bent geneigd te denken aan een hut van een visser: er staat een houten gebouwtje, inderdaad niet veel meer dan een hut. Een eindje verderop gaan ze op het zand liggen en beginnen ze te vrijen.
Het is overdag moeilijk voor te stellen: het is bepaald niet afgelegen en je kijkt zo naar de hotels aan Palm Beach. Maar ’s nachts is het een ander verhaal: dan is het hier totaal verlaten. Het is toch anders als je hier loopt, dan wanneer je er alleen over leest. Hier eindigde het leven van Natalee, dat staat wel zo’n beetje vast. Maar hoe?
Masturberen
De enige die het weet, is Joran. Hij vertelt dat ze geen van beiden een condoom bij zich hadden en dat het daarom bij wederzijds masturberen is gebleven. Waaruit je de conclusie zou kunnen trekken dat Natalee er anders mee ingestemd zou hebben hier te worden ontmaagd. Pas veel later, tijdens de undercoveractie met Patrick van der Eem voor het programma van Peter R. de Vries, vertelt Joran dat Natalee op een gegeven moment was beginnen te trillen en dat ze daarna niet meer bewoog. Zou kunnen: een combinatie van allerlei factoren. Veel alcohol, drugs, opwinding. Een natuurlijke doodsoorzaak, dus. Destijds werd dat als aannemelijk beschouwd: waarom zou Joran haar hebben vermoord? Het was duidelijk dat ze uit vrije wil was meegegaan en in was voor een vrijpartij en dat ze alle remmen al had losgelaten.
Daar is inmiddels wel wat op af te dingen. Bij de politie op Aruba zijn meldingen binnengekomen van meisjes die vertelden dat Joran tegenover hen agressief was geworden toen ze niet meer wilden dan zoenen. En John van den Heuvel meldde dat Joran een opvliegend karakter had, thuis moeilijk te hanteren was, gedragsproblemen vertoonde en onder behandeling stond van een psychiater.
Agressie
Vijf jaar na de dood van Natalee Holloway, sterft er opnieuw een jonge vrouw in het bijzijn van Joran: Stephany Flores (21) wordt dood aangetroffen op zijn hotelkamer in Peru, met een gebroken nek. Volgens Joran hadden ze ruzie gekregen omdat Stephany stiekem in zijn laptop aan het snuffelen was geweest. Dat kan, maar er is duidelijk sprake van dodelijke agressie. Het is niet zo’n vreemde gedachte dat Natalee toch enigszins bij zinnen kwam toen Joran meer wilde dan zoenen en masturberen. En dat hij ook tegenover haar agressief was toen hij zijn zin niet kreeg.
Er is maar één reden waarom hij haar spoorloos moest laten verdwijnen: omdat uit de sporen zou kunnen blijken dat het anders is gegaan dan hij vertelt. Als Natalee inderdaad een natuurlijke dood was gestorven, dan was dat gemakkelijk te constateren geweest bij een lijkschouwing en had Joran weinig tot niets te vrezen. Het ergste dat hem verweten zou kunnen worden zou zijn dat hij haar al dan niet met haar instemming drugs had toegediend, maar het is zeer de vraag of dat inderdaad zo is. Daar blijkt verder niks van.
Derde man
Er is feitelijk maar heel weinig bekend over wat er is gebeurd. Joran vertelde tegen Patrick van der Eem dat hij samen met een derde, wiens naam hij nooit zou noemen, het lichaam van Natalee heeft laten verdwijnen. Patrick en Peter de Vries hebben daar nooit een vinger achter kunnen krijgen: had Joran het over zijn vader, of over een onbekende vriend of kennis? J
e kunt er van alles over bedenken, maar je mag aannemen dat als zijn vader die nacht in touw is geweest, zijn moeder daar toch ook iets van moet hebben meegekregen. Dat is even onwaarschijnlijk als dat Joran het in zijn eentje heeft gedaan. Zijn vader is overleden, van hem zullen we geen antwoord meer krijgen. Als hij er inderdaad niet bij is geweest, moet er behalve Joran nog één persoon zijn die weet wat er die nacht op Aruba is gebeurd, maar de kans een van beiden het gaat vertellen is nogal klein,
Keihard
Wat zijn de opties om in het nachtelijk duister van Aruba zo onopgemerkt mogelijk een lichaam spoorloos te laten verdwijnen? Je kunt denken aan de ruige kust bij San Nicolas. Bij de containerhaven, bij het hondenkerkhof, bij de gevangenis. Een tamelijk verlaten gebied, waar je een lijk kunt dumpen in de rotskloven. Misschien in het water, maar de kans is groot dat er dan wel iets van aanspoelt op een van de stranden. Er is maar één ding dat je nagenoeg kunt uitsluiten: begraven. Er is op het vasteland van Aruba geen plek te vinden waar je met alleen een paar scheppen binnen een paar uur een voldoende diep graf kunt graven om iemand in te stoppen. De bodem is keihard. Onbegonnen werk.
Golfstroom
Op een zandstrand dan? Dat zal niemand die enigszins thuis is op het eiland in zijn hoofd halen. Dan moet je een onmogelijk diep gat graven en dan nog is de kans dat het binnen de kortste keren wordt ontdekt levensgroot. Even onwaarschijnlijk als begraven in de rotsbodem. Er is eigenlijk maar één optie: met een boot richting Venezuela. Daar kom je na een paar kilometer in een soort golfstroom, die alles wat daarin terechtkomt meesleurt naar de oceaan. Vissers en andere zeelui van Aruba weten dat. Als Joran door zo iemand is geholpen – en dat is het meest waarschijnlijk – is het zo gegaan. Toeristen op Aruba – en de andere eilanden – hoeven niet bang te zijn voor haaien. Verderop in de oceaan is het een ander verhaal. Het is geen prettige gedachte voor de nabestaanden, maar de mensen die de Caribische zee kennen hebben weinig twijfel of dit is wat er is gebeurd. Dat Natalee letterlijk en doelbewust naar de haaien is gegaan.
Wat kun je er verder nog over zeggen? Dat het alcoholvrije, cleane, beschermde opvoeden van Natalee nogal averechts heeft gewerkt? Dat het misschien verstandiger is als jongeren in een veiliger omgeving, met vrienden en vriendinnen of familie in de buurt, hun eerste – misschien vervelende – ervaringen hebben met seks & drugs en rock & roll? De meeste ouders zullen toch de – wellicht ijdele – hoop hebben dat hun kind niet dronken en in z’n eentje met een stel wildvreemde jongens in een auto stapt, met onbekende bestemming. Of had Natalee gewoon de pech dat ze een potentiële moordenaar tegen het lijf liep?